SPORTCLUB VARSSEVELD 75 JAAR:

"SPORTIVITEIT BOVEN ALLES..."

Op 24 maart 1999 wordt 75 jaar voetbalgeschiedenis geschreven in de Varsseveldse gemeenschap. Dankzij de inzet en bezieling van velen is Sportclub Varsseveld een dan niet meer weg te denken monument.
Geschiedenis die is geschreven door mensen die het jubileum zelf niet meer mee mochten maken. Maar ook door velen die zich jaren voor de club hebben ingezet of dit nog steeds doen. Als speler, bestuurslid, vrijwilliger, leider, trainer, donateur, supporter of sponsor.
De sportieve successen die de vereniging door de jaren heen wist te bereiken lijken de leidraad van de historie.
Echter, de bereidwilligheid om mét en voor elkaar iets te doen was het échte fundament onder 75 jaar Sportclub Varsseveld.
De vriendschappen maar ook de conflicten hebben de club gevormd. Een ieder heeft op zijn of haar wijze iets bijgedragen.
Hoe vreemd is de gedachte dat de meesten onder ons waarschijnlijk nooit zullen weten hoeveel jaren Sportclub Varsseveld nog zullen volgen. Zolang het relatief eenvoudige voetbal spel bestaat zal Sportclub Varsseveld overleven. Misschien dat de jongeren van 1999 daarom niet te veel bij dit jubileum moeten stilstaan. Zij moeten zich bezighouden met voetbalsport en zich voor de club inzetten, zoals al die anderen die hen de afgelopen 75 jaar voor gingen. Onder C.H. Berkhoff's motto "sportiviteit boven alles", maar met het besef dat de ouderen van nu ooit ook jong waren.

Enkele maanden geleden kreeg de Tempo redactie van het bestuur de opdracht om een speciale uitgave te verzorgen ter gelegenheid van het 7-5jarig bestaan van Sportclub Varsseveld. Velen zullen zich de prachtige Jubileum-edities herinneren die verschenen bij het 50- en 60 jarig bestaan van onze club. Ditmaal is gekozen voor een andere opzet. De tijd was te kort om alle huidige elftallen op de zwarte plaat te zetten en daar bij nog ruimte over te houden voor de hele historie van de club. Tevens waren de financiële middelen beperkt.
Veel dank gaat uit naar de amateur-historicus Gerard Bruil die ons pro-deo voorzag van veel bruikbaar materiaal. Al jaren doet hij onderzoek naar de geschiedenis van onder andere het dorp Varsseveld. Ook verzorgt hij exposities en ten toonstellingen op verschillend gebied. Gerard is zo vriendelijk geweest een groot gedeelte van de tekst te verzorgen en vele malen het archief in Aalten in te duiken.

Omdat Sportclub Varsseveld helaas niet over een eigen archief beschikt zijn de dames Wilma Breuker, Ina Wisselink en Gerrie Slagter in de weer geweest om interviews te houden met verschillende personen binnen Sportclub. Uit deze boeiende gesprekken is veel bruikbare informatie naar boven gekomen die als aanvulling is gebruikt. De volledige tekst van deze interviews wordt de komende maanden in het clubblad Tempo geplaatst.
Onze dank gaat uit naar alle mensen die hebben gereageerd op onze oproep om materiaal beschikbaar te stellen. Het eindresultaat is een chronologisch "staccato" overzicht van 75 jaar Sportclub Varsseveld.

We hopen dat U deze uitgave met veel plezier zult lezen, en er begrip voor hebt dat we er soms een jaartal of een lettergreep naast zitten. Misschien dat U bepaalde foto's, gebeurtenissen of namen in dit boekwerkje mist, of tevergeefs op zoek bent naar uw eigen naam.
De redactie heeft puur willekeurig een keuze moeten maken uit het vele materiaal en realiseert zich terdege dat hierbij mogelijk feiten, elftalfoto's en personen over het hoofd zijn gezien.

Namens de redactie, Wybe Rijnsaardt

VOORWOORD VOORZITTER
SPORTCLUB VARSSEVELD

Varsseveld, 28 maart 1999

Beste leden, vrijwilligers, donateurs, sponsors en iedereen die Sportclub Varsseveld een warm hart toe draagt.

Weinigen van u zullen het zelf hebben meegemaakt, maar op 28 maart 1924 werd onze vereniging opgericht. Nu is het al bijna 2000, een jaar waar de hele wereld naar uitkijkt. Het jaar 1999 is voor Sportclub echter vele malen belangrijker, want op 28 maart 1999 is het exact 75 jaar geleden dat onze vereniging werd opgericht.

In deze jubileumuitgave blijkt dat onze vereniging al vele jaren eerder de regionale voetbalvelden bespeelde, maar in 1924 vond de officiële oprichting plaats.

Sindsdien heeft Sportclub Varsseveld een naam opgebouwd waar me met z'n allen trots op kunnen en mogen zijn.

In die 75 jaar heeft Sportclub zich ontwikkeld tot een open vereniging, wars van kapsones, waar ieder een welkom is, waar gezelligheid voorop staat, de mouwen worden opgestroopt en waar de jeugd de toekomst heeft.

Sportclub werd van een duppie tot een vereniging, van een knollentuin naar een voetbalcomplex, van een tiental leden naar een vereniging met honderden voetballiefhebbers, van een keet naar een grote warme kantine.

Anno 1999 hebben we zelfs een goede jeugdopleiding en een goede technische en medische begeleiding: het lijkt nu zo vanzelfsprekend, maar laten we ons realiseren dat dat lang niet altijd zo geweest is. En wat vooral belangrijk is: een vereniging die bestaat dankzij al die mensen en generaties die Sportclub - soms al tientallen jaren - een warm hart toe dragen. U en al die andere mensen zijn de Sportclub: nu en voor de toekomst.

Financieel hebben we elke gulden altijd twee keer omgedraaid voordat we hem uitgaven en in de toe komst zal dit waarschijnlijk niet veel anders worden. Echter, verder ziet de toekomst er zonder meer rooskleurig uit: we hebben een mooi sportpark, goede sponsors, vele vrijwilligers, een betrokken middenstand en vooral... een goede atmosfeer waarin voetbal bedreven kan worden door jong en oud, zo wel recreatief als prestatiegericht.

Ik beschouw het daarom als een voorrecht om voorzitter te mogen zijn van Varsseveld's grootste sport vereniging. In die hoedanigheid wil ik mede namens de overige bestuursleden iedereen bedanken die in de afgelopen 75 jaar op welke manier dan ook betrokken is geweest bij Sportclub. Of dat nu was als voetballer, bezorger van het clubblad, leider, bestuurslid of anderszins: al deze mensen zijn de architecten van de huidige Sportclub.
Ik hoop en vertrouw er ook op dat Sportclub Varsseveld tot ver in het volgende millennium plezier en ontspanning zal bieden aan kleine en grote voetballers en liefhebbers, aan meisjes en jongens, aan jeugd en senioren, ouders en publiek van nog vele generaties.
Wat dat betreft is het 75-jarig jubileum een feest met 2 gezichten: met z'n allen staan we stil bij 75 jaar voetbalplezier en -historie. Het jubileum is echter ook een mooi moment om vooruit te kijken en samen met u te toosten op de toekomst van Sportclub. Dat we ook voor aanstaande generaties dé vereniging in Varsseveld zullen zijn om voetbalplezier te beleven.

Met het oog op die toekomst wil ik graag afsluiten met een deel van ons 'oude' clublied uit 1934:

En voor ik nu besluiten ga

Hoort mij nog even aan.

Zorgt, dat de goede "Sportclub" geest

Voor altijd blijft bestaan.

Dat moet ook zijn Uw ideaal

Zoo heb ik 't mij voorgesteld,

Dan zal het steeds voorspoedig gaan,

Met Sportclub "Varsseveld".

Uw voorzitter, Wim Wensink

Bestuur Sportclub Varsseveld anno 1999. Staand: Hans Wullink, Joop Ruesink, Ben Peet, Betsie Beernink (secretaris), Gert Sturris. Zittend: Hans Heersink, Joop Knikkink (wedstrijdsecretaris), Wim Wensink (voorzitter) Inzet. Dick Hendriksen,(penningmeester).

DE HISTORIE VAN SC VARSSEVELD: HET BEGIN

Op 28 maart 1924 werd de huidige Sportclub Varsseveld opgericht. Dat wil niet zeggen dat dit de eerste kennismaking met club-voetbal in Varsseveld was. Reeds vele jaren eerder werd er door een stel enthousiaste voetballiefhebbers tegen het 'bruine monster' getrapt. Varsseveld kende toen verenigingen die luisterden naar de namen Stormvogels, Victoria, VVW, Houdt Moed of VVC. Vooral de laatste twee verenigingen mag men zien als de grondleggers van de nu 75-jarige Sportclub Varsseveld.

Houdt Moed, voorloper van Sportclub Varsseveld voor clubcafé Hiddink 1n 1916.

Houdt Moed
De eerste gegevens over Houdt Moed dateren uit 1908. De club is niet aangesloten bij een bond, maar speelt onderlinge wedstrijden tegen clubs uit de omliggende plaatsen. De eerst bekende wedstrijd die werd gespeeld was in september 1908. Het eerste elftal van Houdt Moed speelde toen tegen het tweede elftal van Sparta uit Terborg. De uitslag was 1-1.
In november van dat jaar speelde Houdt Moed thuis tegen HMM uit Aalten. De Varssevelders wonnen de strijd met 2-0. In september 1909 werd Houdt Moed met 0-7 afgedroogd door Wilhelmina uit Dinxperlo, maar enkele weken later werd de strijd tegen Zelhem met 5-2 gewonnen. De topper tegen Tandem uit Westendorp eindigde onbeslist: 1 - 1.
Van de wedstrijd tegen de Duitsers uit Suderwick is een prachtig verslag terug te vinden in de krant van 15 oktober 1910."....Men deelt ons mede dat op Zondag 23 October a.s. op een nader te bepalen uur des namiddags de voetbalclub Houdt Moed van hier een wedstrijd zal spelen tegen Zelhem op het terrein de Vossenbult bij de Entinkbrug, bij het huis van F. Vos. We vermelden dit, omdat gebleken is j. 1. Zondag, dat er, trots het verafgelegen terrein (halfuur buiten de kom) talrijke toeschouwers aanwezig waren bij de match tegen Suderwick, welke eindigde met 2-0 in het nadeel van Houdt Moed. De daar aanwezigen zullen het ongetwijfeld met ons eens zijn dat de Suderwickers, hoewel de Varsseveldse spelers in leeftijd en kracht verre overtreffende, diep beneden de laatste blijven, wat betreft kalm en orderlijk spel. Wat we zagen was een ruwe bende, ongemanierd in hun spelen, hun op treden tegenover de tegenpartij en vooral tegen over den referee (scheidsrechter); wat we hoorden was een woest getier, dat vooral na half- time, toen de stand 0-0 was, heerschte en wat zijn hoogtepunt bereikte een kwartier voor time, toen ze de twee goals op Houdt Moed veroverden. Als de toeschouwers den indruk moeten krijgen dat zulke spelen "voetballen" heet, zal deze tak van sport, waartegen toch al zoveel dwaas voor oordeel bestaat, weldra bij hen in ongenade gevallen zijn. Algemene bewondering vond het werken van den doelverdediger van Houdt Moed, vooral de wijze waarop hij een strafschop keerde. Ook de back vernietigde menigen gevaarlijken aanval der tegenpartij door den bal hoog en ver aan hun adres terug te zenden. In het algemeen was de verdediging beter dan het aanvallen, want de achterhoede gaf veel meer moois te zien dan de voorhoede, waar het samenspel nogal eens ontbrak en elke speler "in z'n isolement z'n kracht" scheen te zoeken. "Zoals uit het verslag blijkt werd de wedstrijd gespeeld op een terrein op de Vossenbult te Heelweg. Ook speelde men later enkele wedstrijden in de weide van Wisselink op Oberink en bij Groot Buevink, maar in 1911 werd door de ledenvergadering unaniem besloten om de "Vossenbult" als vaste locatie te kiezen.

Kort voor de Eerste Wereldoorlog zien we echter dat Houdt Moed wordt opgeheven wegens een te kort aan spelers. Lang duurt deze onderbreking echter niet want in juni 1914 kunnen we lezen dat "Houdt Moed, de voetbalvereniging welke voor enige jaren wegens gebrek aan spelers ontbonden werd, weder is opgericht met aanvankelijk 16 leden. Menig sportliefhebber zal weer kunnen ge nieten van deze gezonde sport. Jammer dat er geen terrein in de nabijheid van het dorp beschikbaar is, voorzeker zou dit de vereniging zeer ten goede komen. De oefeningen zullen voorlopig op de Vossenbult worden gehouden, doch hoopt het bestuur spoedig op een ander terrein, dichter bij het dorp gelegen, te kunnen rekenen. Met medewerking van de ingezetenen is zulks toch wel mogelijk."

In 1915 zien we dat de club een ander voetbalveld heeft gevonden nabij de Tol aan de Lichtenvoordseweg. Daar zal dan op zondag 19 en 26 september een aantal seriewedstrijden worden ge houden met deelname van een aantal voetbal clubs uit de buurt. Het geheel zal muzikaal worden opgeluisterd door muziekvereniging Concordia. Er worden veel toeschouwers verwacht, daar het veld gemakkelijk te bereiken is. De entree is vastgesteld op 10 cent. Een viertal medailles die als prijzen beschikbaar zijn gesteld, zijn bij juwelier Egbers aan de Spoorstraat te bewonderen. De wedstrijden hebben naar later blijkt een prima verloop gehad. Het talrijke publiek heeft genoten van mooi voetbal en ook de deuntjes van Concordia zijn goed in de smaak gevallen. Aan Houdt Moed werd "een woord van lof" toegesproken voor de eendrachtige samenwerking om deze seriewedstrijden uitstekend te doen slagen." De uitslag was als volgt:
le prijs: verguld zilveren medaille: BVC 's Heerenberg
2e prijs: groot zilveren medaille: Excelsior ZeIhem
3e prijs: klein zilveren medaille: Landstorm 's Heerenberg
4e prijs: bronzen medaille: Houdt Moed Varsseveld (om de 3e en 4e prijs is geloot)
Ook in 1916 worden er door Houdt Moed nog seriewedstrijden georganiseerd, maar hierna wordt het stil rond de club.

vvc
Naast Houdt Moed bestond ook nog VVC, de Varsseveldse Voetbal Club. VVC was opgericht in 1907 en ook deze club speelde tegen buurtclubs. In 1910 zien we dat een groot aantal leden is toegetreden tot de vereniging Houdt Moed. Toch blijft de naam VVC bestaan, want in 1917 wordt het 10-jarig jubileum gevierd met het spelen van grote seriewedstrijden. Naar alle waar schijnlijkheid is hier een fusie met Houdt Moed aan vooraf gegaan. WVC Winterswijk werd de winnaar van deze seriewedstrijden. VVC Varsseveld werd tweede omdat DEG Aalten om onduidelijke reden niet meer tegen hen wenste te spelen. Na de prijsuitreiking was er een groot bal in het Feestgebouw aan de Spoorstraat, welke zeer goed werd bezocht.

In september 1918 wordt op het terrein nabij de Tol aan de Lichtenvoordseweg een vriendschappelijke wedstrijd gespeeld tegen WVC uit Winterswijk. Na afloop vindt er een gekostumeerde wedstrijd plaats tussen VVC en een plaatselijk combinatie elftal. Ook hier wordt het geheel op geluisterd door muziekvereniging Concordia. De entree bedraagt 20 cent en voor het talrijke publiek is er zelfs een "bergplaats voor rijwielen" op het terrein.

Om deel te mogen nemen aan de competitie geeft VVC zich in april 1919 op als lid van de Geldersche Voetbalbond. In mei 1922, na een competitiewedstrijd tegen Concordia uit Aalten, loopt het echter helemaal uit de hand, wat te lezen valt in het verslag van die wedstrijd.

"…Zondagmiddag werd onder ongekend groote belangstelling een voetbalmatch gehouden tusschen VVC van hier en Concordia van Aalten. Was er van een overwinning van onze plaatsgenooten geen voorstelling, ze wisten toch buiten verwachting een gelijk spel te houden. Een goaltje werd aan weerszijden gemaakt.
Zeer tot onzen spijt moeten we deze keer melding maken van minder aangename gevolgen van dezen match. Het groote aantal Aaltensche toeschouwers bleef na afloop in het dorp plakken en nadat aan Bacchus goed geofferd was, scheen het als afgesproken, dat Varsseveld eens op stelten moest worden gebracht. Hevige vechtpartijen hadden plaats, de ruiten van een café hadden het erg te verduren en met bebloede koppen trok het door de straten. Door de inmiddels gewaarschuwde politie werden de straten ontruimd en eenigen in verhoor genomen.

In oktober 1922 speelt VVC nog een wedstrijd tegen DSE uit Doetinchem, maar dan valt ook het doek voor deze club en zit Varsseveld zonder voetbalclub.

De oprichting van Sportclub Varsseveld
De voetbalstilte zal duren tot begin maart 1924 wanneer er melding wordt gemaakt van de oprichting van een nieuwe voetbalclub in Varsseveld.

"....Naar we vernemen zal de sport alhier dezen zomer weer druk worden beoefend. Varsseveld dat een tijdlang zonder voetbalvereeniging is geweest, begint weer te leven, emstige plannen zijn in voor bereiding om tot oprichting van een club te geraken. We willen hopen dat de plannen zullen worden verwezenlijkt en dat de vereeniging meer de gelijkheid zal bezitten dan voorheen".

Er wordt voor 28 maart 1924 door "het voorlopig comité tot oprichting van een voetbal vereeniging" welke bestaat uit
de heren C.H. Berkhoff, A.B. Vriezen, A.F. Dijkstra en F. Kuyk, een oprichtingsvergadering uitgeschreven bij café Duitshof. In deze vergadering zal een bestuur gekozen worden en een concept reglement worden besproken. A.B. Vriezen wordt de eerste voorzitter, F. Kuyk secretaris, A.F. Dijkstra 2e secretaris, C.H. Berkhoff penning meester en L. Levy 2e penningmeester. Zo werd er op 28 maart 1924 een nieuwe voetbalclub in het leven geroepen welke de naam Sportclub Varsseveld kreeg. Men sloot zich aan bij de Geldersche Voetbal Bond. Het terrein aan de Lichtenvoordseweg werd als voetbalveld gekozen. Hier werd in mei 1924 de eerste wedstrijd tegen Geel Zwart uit Lichtenvoorde met 2-1 gewonnen.

Eind mei 1924 werd deelgenomen aan seriewedstrijden te Aalten. Door overwinningen op Hercules uit Winterswijk en LOS uit UIft behaalde Sportclub een finaleplaats, waarin men het moest opnemen tegen een combinatie uit Aalten en Bredevoort. Deze wedstrijd werd door aanhoudende regenbuien tot tweemaal toe gestaakt en zo werd de uitslag tenslotte door het lot bepaald. Dit leverde een tweede plaats, een zilveren lauwertak, op voor Sportclub. Gelet op het korte bestaan een prachtig resultaat.

Varsseveld op haar eerste locatie aan de Lichtenvoordseweg. VI.n.r. Staand: J. Kranen F. ten Dijke, L. Bruil, G. Helmink, G. Weenink, B. ter Heurne, H. Berkhoff, G. Kranen. Zittend: J. Dokter, H. Dokter, G. Dokter en C. ter Horst.

Sportclub had de smaak te pakken en vanaf dan wordt er bijna wekelijks gespeeld met wisselende resultaten. Het thuisveld was in de winter maar liefst tien meter korter dan in de zomer, dit in verband met het slechte gras op de laatste meters. Hoe het voetbal leefde in Varsseveld bleek wel toen een ondergesneeuwd veld door spelers en supporters volledig sneeuwvrij werd gemaakt op dat de wedstrijd maar door kon gaan. Hier volgen enkele verslagen van wedstrijden uit het verre verleden van de club.

"In juni 1924 werd er vriendschappelijk gespeeld tegen RKVV Grol te Groenlo. Bij rust leidde Varsseveld nog met 4-2, maar na de pauze werd het spel "lakser" en verloor men alsnog met 4-7. Tegen een combinatie van Excelsior] en 2 uit Doetinchem wist men op het laatste moment nog een 1-1 gelijkspel uit het vuur te slepen. In juli 1924 "....speelde onze Sportclub tegen een DVC combinatie uit Doetinchem. Deze wedstrijd werd door de talrijke toeschouwers met spanning gevolgd. Lang werd de leiding verwisseld, waardoor met geestdrift werd getrapt. Aan het slot echter kwamen de onzen voor. Ze behaalden een 8-4 overwinning".

In augustus 1924 werd er zelfs een internationale wedstrijd gespeeld tegen de Duitsers van Chermavia uit Bocholt.
"....Aanvankelijk scheen de Sportclub met glans hun buitenlandse tegen standers te kunnen slaan, want tot de pauze was de stand 2-0 voor Varsseveld, doch na de pauze werden de Bocholters lastiger, althans ze maak ten drie goaltjes tegen Varsseve/d twee. Eind was echter toch van deze internationale wedstrijd een 4-3 over winning voor Holland."

Eerste kampioenschap in 1929
In de competitie kwam Varsseveld uit in de 2e klasse GVB en eindigde men in het seizoen 1924/1925 als zesde. Zowel het seizoen 1925/1926 en 1926/1927 worden als derde afgesloten en in het seizoen 1927/1928 stond Varsseveld aan het eind gelijk met Terborg. In het volgende seizoen 1928/1929 werd Sportclub Varsseveld voor het eerst in haar prille bestaan kampioen!
Men speelde dat jaar in de 2e klasse F van de GVB. De laatste wedstrijd werd gespeeld tegen Oosseld 1, dat slechts met acht spelers kwam op dagen. Sportclub had er dan ook geen kind aan en won met 13-0 waardoor het kampioenschap een feit was. De aanvoerder kreeg een lauwerkrans aangeboden en met muziek van Concordia voorop ging de stoet naar café Hiddink aan het Kerkplein. Promotie naar de le klasse GVB was de beloning.

DE JAREN DERTIG

Jaren dertig aan de Liehtenvoordseweg. V.l.n.r: J. Kranen, L. Bruil, C. ter
Horst, G. Kranen, J. Dokter, M. Levy, G. Dokter, H. Dokter, G. Weenink A.
Langelaar, H. Berkhoff en de Duitse trainer Claus.

Op de ledenlijst van het seizoen 1932/1933 zien we dat Sportclub Varsseveld destijds 43 leden had met bekende Varsseveldse namen als Bosboom, Bruil, Dokter, Helmink, Ter Heurne, Hiddink, Ter Horst, Kamerling, Kranen, Loor, Wisselink en zo nog enkelen. In het seizoen 1934/1935 was het aantal leden zelfs gestegen naar 62.
Hoezeer de voetballers met het lot van club waren begaan blijkt wel uit een brief uit september 1933 welke door B. ter Heurne aan de toenmalige voorzitter C.H. Berkhoff was gericht. Ter Heurne was speler van het eerste elftal van Varsseveld en was door werkzaamheden noodgedwongen in Hoogeveen gaan wonen. In de brief geeft hij aan graag elk weekend naar Varsseveld te komen om te voetballen maar dat de afstand van 100 kilometer en de reiskosten van acht gulden teveel voor hem zijn. Als de afstand maar 60 kilometer zou zijn, zou hij zeker komen om de eer van zijn geboorteplaats hoog te houden. Om de verrichtingen van zijn club te kunnen volgen had hij hiervoor speciaal een abonnement op de Graafschapbode genomen. Over clubliefde gesproken

De eerste trainer
Begin jaren dertig had Sportclub als eerste vereniging in de omgeving een trainer, de heer Claus. Deze bracht de spelers technische en tactische verbeteringen aangaande het zogenaamde "kick and rush" spel bij. Dit bleek zijn vruchten af te werpen, want in het seizoen 1933/1934 werden zowel het eerste elftal in de le klasse GVB als het 2e elftal in de 2e klasse GVB kampioen. Trainer Claus zou later vertrekken naar NEC Nijmegen.
Varsseveld 1 was ingedeeld in de le klasse F van de GVB en de tegenstanders waren Gendringen, ULO, Silvolde 2, Terborg, Aalten 2, Theothorne 2 en Silvolde 3.
De kampioenswedstrijd werd gespeeld tegen Aalten. Ondanks de vele regen was het terrein goed bespeelbaar. Het werd een vrij eenzijdige vertoning want bij rust was de voorsprong al opgelopen naar 7-0. In de tweede helft zakte het spel peil, maar werd de score toch nog opgevoerd tot 11-0.

Na afloop stormde het publiek het veld op om hun ploeg te huldigen. Voorzitter Berkhoff overhandigde de aanvoerder een krans en van de tegenstanders kreeg men bloemen. 's Avonds werd er in café Duitshof verder gefeest. Velen voerden hier het woord, maar het hoogtepunt was de benoeming van L.E. Bruil tot erelid van de vereniging. Het feest duurde tot in de kleine uurtjes en het bleef nog lang onrustig in het dorp.

Door het behaalde kampioenschap promoveerde Varsseveld 1 naar de 4e klasse NVB en het tweede elftal naar de le klasse GVB. Ter gelegenheid hiervan en tevens het feit dat Sportclub 10 jaar bestond werd er een grote feestavond georganiseerd bij zaal Schuurman te Varsseveld. De heer L. Levy schreef zelfs een kampioenslied met daarin een ode aan het eerste en tweede elftal.

KAMPIOENSLIED.

Wijs: De boeren hebben gverwonnen hiep, hiep hoera,(2x)

Wij zijn vanavond hier bij een,
Met opgewekten geest.
Ter eer 'van Sportclub "VARSSEVELD",
Op het kampioenenfeest.
Het eerste en het tweede elftal,
Die staan thans bovenaan.
En is het Sportclub dit seizoen
Wel voor de wind gegaan,

Refrein: Kom laat ons samen daarop drinken, hiep, hiep, hoera, En met de kanpioenen klinken, hiep, hiep, hoera.

Het eerste had de laatste rnatch,
Thuis tegen Aalten twee,
En bond hun aan de zegekar,
Dat viel ons reuzen mee
Och, och wat hadden wij plezier,
Sportclub werd karnpioen,
En er was geen club in de G.V.B,
Die daar iets aan kon doen.

Refrein

Met 11-0 Aalten geslagen,
Een van onze schoonste dagen.
Het "tweede" moest naar Keppel toe,
En was vol goeden moed.
Met 2-2 werd gelijk gespeeld,
Dat was voor ons juist goed.
Zij gaan nu naar de le klasse
van de G.V.B.
Daarom een extra woord van lof,
Aan de jongens van Varsseveld "twee"

Refrein: Het tweede gaat ook promoveeren, hiep, hiep, hoera, Dat zal iedereen waardeeren, hiep, hiep, hoera

En voor ik nu besluiten ga,
Hoort mij nog even aan.
Zorgt, dat de goede "Sportclub"geest,
Voor altijd blijft bestaan.
Dat moet ook zijn Uw ideaal
Zoo heb ik 't mij voorgesteld,
Dan zal het steeds voorspoedig gaan,
met Sportclub "Varsseveld"

Refrein: Dat Sportclub jongens wordt gegeven, hiep, hiep, hoera, Een lang en gelukkig leven, hiep, hiep, hoera. Varsseveld, 29 april 1934. L. Levy.

Na dit succes wordt de training zeer voortvarend ter hand genomen. Deze wordt verzorgd door de heer Oosterlaar uit Deventer en begint op zon dagmorgen, jawel, om 8.00 uur!
De hele zomer van 1934 heeft de heer Oosterlaar de training verzorgd en in september van dat jaar zal de laatste training zijn. Na afloop zal er in zaal Duitshof een afscheidsavond zijn, waarbij alle leden geacht worden aanwezig te zijn om zo de heer Oosterlaar te bedanken voor zijn voortreffelijke manier van trainen. Men had inmiddels gewisseld van voetbalterrein en speelde nu op een veld gelegen aan de huidige Kon. Julianalaan, waar men tot 1939 zou vertoeven.
Anton Langelaar, met veertien jaar al in het eerste elftal, verhuist begin jaren dertig in verband met zijn stage als bankmedewerker naar Apeldoorn alwaar hij voor de vermaarde le klasser Robur et Velocitas zal gaan spelen. Langelaar zou de eerste Achterhoeker zijn die de kleuren van het "Oostelijk elftal" mocht verdedigen. In die tijd een enorme eer. Een echte jeugdafdeling was er in die dagen niet. Jongeren trainden voornamelijk en wachten hun kans af om mee te mogen spelen bij de "groten". Herman Berkhoff, die wekelijks het gras met een handmachine maaide, trainde de met daarin onder andere de 12 jarige Wim Wisselink "van de paus". Tot vaste kracht van het eerste elftal zou hij het net niet brengen, wel zou hij later bekendheid genieten als leider van onder meer het tweede elftal. Pas jaren later zou de onverdroten Berkhoff de jeugdcommissie in het leven roepen. Vanaf dat moment waren er jeugdtrainingen en werd er deelgenomen aan toernooien in de regio waar de jeugd op de fiets naar toe ging.

Ter gelegenheid van het 121/2 jarig bestaan van Sportclub wordt er op 20 april 1937 in het Feestgebouw door de leden de revue "Wij zijn niet bang" opgevoerd. Er was hiervoor zoveel belangstelling, dat werd besloten om deze voor stelling enkele dagen later nogmaals ten tonele te brengen. Op komische wijze passeerden diverse gebeurtenissen uit het verenigingsleven de revue. Na afloop was er bal met muziek van het bekende orkest Masselink. Ook de Graafschapbode schenkt volop aandacht aan het jubileum. Onder het motto "Van onbeduidend jongensclubje uitgegroeid tot een sterke K.N.VB.-vereeniging" plaatste men een bijlage.

In het seizoen 1937/1938 dreigde het mis te gaan met de sportieve prestaties van Sportclub. Na drie wedstrijden was er slechts één punt behaald.

Varsseveld 1: V.l.n.r. B. Wo1sink, A. Langelaar, H. Wisselink, H. Wijnroks, W. Helmink, G. Hiddink, H. van Braak, H. Bosboom. Zittend: A. Bosboom, A. Dales en Th. Bruggink.

Er was onenigheid in de ploeg en het bestuur benaderde daarom de heer C.H. Berkhoff om dit samen met G. Weenink op te lossen. Na het zien van een vriendschappelijke wedstrijd van Varsseveld tegen Winterswijk, welke met 5-1 werd ver loren, waren de heren er uit. De oudste van de gebroeders Bosboom moest verdwijnen. "Hij saboteerde de hele zaak!" Op uitdrukkelijke wens van het bestuur werd het volgende elftal geformeerd: A. Dales als doelman, D. Navis, A. Bosboom en H. Helmink, als achterspelers, Adr. Helmink en G. Kamerling als half en voor van rechts naar links H. Wisselink, J. Bruggink, A. Langelaar, H. "Mickie" Bruggink en G. Hiddink. Enkele spelers sputterden nog tegen en volgens Berkhoff "ging er een storm op van wonder en geweld in Varsseveld".
In een brief aan zijn broer doet Berkhoff de tactiek uit de doeken.
Wij spelen zeer sterk verdedigend; Hiddink en Wisselink staan bijv. zoo om en bij de middenlijn opgesteld; de tegenpartij komt er nooit door; in vier wedstrijden maar een doelpunt tegen ('s Heerenberg 2-1) goal niet eens door 's Heerenberg gemaakt, door de wind in de goal gewaaid over Dales heen.

Bij een aanval van ons komen de halfs nooit en te nimmer over de middenlijn. G. Weenink en ik hebben dat zoo uitgekiend. langelaar en Hiddink krijgen daardoor veel meer ruimte van beweging en worden ze daardoor niet zoo vast gehouden, dat kan de tegenpartij daardoor uit den aard der zaak niet; elke aanval van ons is door de

1937: Varsseveld - Bergsche Boys 3-2. De ploeg uit 's Heerenberg was voor de oorlog een topper in de 4e
klasse. Op de achtergrond een reclamebord van de firma Hesselink (Koffie en thee).

passes van langelaar of Adr. Helmink naar de vleugels of ver op het middenveld een doorloopend gevaar voor de tegenpartij. Iedereen zegt telkens dat de tegenstander veel sterker is, dat zijn zij in het veld ook, maar er zijn maar weinigen die zien, dat een en ander van ons opgezet is, als een wel beraamd plan van aanval. Maar wat bovenal van zeer grooten invloed is, is het feit, dat het geduvel en gekanker geheel en al over is. De algemeene opinie in den Achterhoek is dan ook, dat wij kampioen worden, ondanks het feit dat wij het tegen Eibergen niet meer in ei gen handen hebben; deze moet in elk geval nog een wedstrijd verliezen en wij moeten natuurlijk van Bergh winnen; dit laatste kan in elk geval wel. Voor den aanvang van den wedstrijden en in de rust wordt er door mij nog even een kort en krachtig woordje gezegd en het schijnt te helpen, want iedereen is verbaasd over de verandering; er zijn slechts enkele ingewijden die snappen waar of de schoen wringt".

Opening Oberink in 1939. Voorzitter A. Stienstra (rechts) spreekt het eerste elftal toe.

Opnieuw verhuizen: Naar Oberink
In maart 1939 nemen B&W van Wisch het besluit dat Varsseveld uitgebreid zal worden met enkele straten en huizen. De keus is hierbij gevallen op het sportterrein aan de Kon. Julianalaan. Sportclub moet derhalve uitzien naar een ander veld dat wordt gevonden op "Oberink". Dit veld lag iets verder naar achteren dan het huidige sportpark "Oberink". Het terrein was verre van ideaal, maar er kon weer gevoetbald worden. Bij de opening van het nieuwe sportterrein werd er een vriendschappelijke wedstrijd gespeeld tussen Varsseveld en Silvolde. De heer A. Stienstra, de toenmalige voorzitter, sprak het welkomst woord en verrichtte de aftrap.
Op dit sportterrein zou de basis worden gelegd voor de meest glorierijke periode van Sportclub Varsseveld, welke helaas samenviel met de "donkere dagen" van de Tweede Wereldoorlog.

DE JAREN VEERTIG

Varsseveld schrijft historie
In het seizoen 1940/1941 was het weer feest bij Sportclub. Door in de laatste competitiewedstrijd tegen Dinxperlo een 1 - 1 af te dwingen werd Varsseveld kampioen in de 4e klasse, waardoor het promoveerde naar de 3e klasse NVB. Het eerste seizoen in deze 3e klasse was het even wennen aan de sterke tegenstanders, maar een jaar later was het weer Sportclub Varsseveld dat de toon aangaf.
Op 30 augustus 1942 wordt er wederom van terrein gewisseld. Vanaf dan wordt er gespeeld op het veld waar Sportclub thans nog vertoeft. Er wordt een beter kleedlokaal gebouwd, zodat Varsseveld klaar is voor de nieuwe competitie. De strijd aan kop ging hoofdzakelijk tussen Varsseveld, SDOUC uit UIft en Silvolde. Door in de voorlaatste wedstrijd in Silvolde een 2-3 overwinning te behalen, kon de kampioensvlag in top. Helaas werden er door de tijdsomstandigheden geen promotiewedstrijden gespeeld, zodat Sportclub ondanks het kampioenschap in de 3e klasse NVB bleef. Sportclub won dit jaar ook de GVB beker, zo dat er weer alle reden tot feesten was.

De gemiste promotie zou echter een jaar later in het roemruchte seizoen 1943/1944 worden rechtgezet. Varsseveld speelde volgens het stopper-spilsyteem Helmink, Wijnroks, Langelaar en Hiddink vormden het zogenaamde magische vierkant. Met Helmink als stopperspil werd de tegenstander in de waan gelaten een veldoverwicht te hebben. Op beslissende momenten sloegen de withemden vervolgens genadeloos toe. In de competitie ging de strijd aan kop weer tussen Varsseveld en Silvolde. Ook nu won Varsseveld de laatste wedstrijd en weer was men kampioen.

Er werden nu wel promotiewedstrijden gespeeld en de tegenstander was UD 1875 uit Deventer. De eerste wedstrijd werd gespeeld op "Oberink" en bracht ruim 3000 toeschouwers op de been. Daaronder waren vele supporters uit Deventer, die veelal met extra ingezette trams naar hier waren gekomen. Er waren een twintigtal platte wagens langs het terrein gezet, die dienst deden als tribune, zodat iedereen de strijd goed kon volgen. Varsseveld begon overdonderend en speelde UD volkomen zoek. Na een 5-0 ruststand wist UD nog iets terug te doen, maar verder dan 5-2 kwam het niet.

Op de fiets naar Deventer
De voetbalkoorts was nu helemaal uitgebroken in Varsseveld. Iedereen wilde nu de tweede wedstrijd op 23 april 1944 in Deventer bijwonen. Er werden twee extra trams ingezet en velen gingen zelfs op de fiets naar Deventer.

Het elftal dat UD met 5-2 zou verslaan in 1944. V.l.n.r. A. Dales, Th. Bruggink, G. ter Maat, H. Vriesen, H. Bosboom, H. Wisselink, A. Langelaar, G. Hiddink, G. Wisselink, H. Wijnroks, en W. Helmink

In Deventer dreigt het mis te gaan als UD al snel op voorsprong komt

Varsseveld stelt echter orde op zaken en wint ook de tweede promotiewedstrijd. Eindstand 1-3.

De uitzinnige mee gereisde Varsseveldse supporters nemen hun helden op de schouders. De promotie naar de 2e klasse is een feit!

Ook nu trok Varsseveld weer aan het langste eind. Na aanvankelijk een 1-0 achterstand te hebben opgelopen werd na de rust de zaak recht getrokken en won Sportclub met 1-3. Het 2e klasserschap was een feit!
Direkt na afloop werd Varsseveld gehuldigd door tegenstander UD. De spelers van UD kregen daarop van Varsseveld ieder een roggebrood aan geboden, iets wat in die tijd een kostbaar geschenk was. Op de terugreis wachtte de Varsseveldse spelers in Zutphen een bloemenhulde van een oud-Varssevelder. In Doetinchem stond het bestuur van VV Doetinchem paraat om de Varssevelders te feliciteren. Eenmaal in Varsseveld aangekomen werd er bij clubcafé Hiddink nog even flink feest gevierd.

Op 11juni speelde men nog een huldigingswedstrijd tegen het Arnhemse Vitesse. De officiële feestelijkheden vonden plaats in juli van dat jaar. De aanwezigheid van Karel Lotsy, voorzitter van de NVB, was hierbij een van de hoogtepunten. Hoezeer deze promotie indruk heeft gemaakt blijkt wel uit het feit dat er een speciaal gedenk boek met vele foto's is gemaakt.

De huldigingswedstrijd tegen Vitesse. Op de achtergrond de eerste kleedkamers.

Het eerste clubblad verschijnt
In september 1946 verschijnt de eerste editie van het cluborgaan Tempo op A4-formaat. De naam is gekozen onder het motto "Nederland in de vaart der volkeren, Sportclub Varsseveld in de vaart der voetballerij, strijdend voor een eervolle plaats in de voetbalmaatschappij."

De redactie bestaat uit C.H. Berkhoff, A.F. Dijkstra, A.G.F. Heezen, M. van der Laan en L. Levy. Leden en begunstigers ontvangen het blad gratis. Donateurs kunnen een abonnement nemen voor fl. l,50 per jaar.
Begin februari verschijnt een bijzonder gedicht in het cluborgaan. Het is een oproep aan eerste elftal speler Cees van de Tas om niet terug te keren naar ADO den Haag. Gerrit Hiddink had hem destijds in Halle, alwaar Haagse Cees als onder duiker zat, gevraagd bij Varsseveld te komen spelen. Cees had als speler de glorietijd van ADO meegemaakt. Nu de oorlog voorbij was wilde hij het noodlijdende ADO uit de brand helpen. Uit eindelijk gaat de overgang niet door en blijft Cees bij Varsseveld spelen, mede dankzij zijn baan bij drukkerij Loor-Hueff.

Vaste trainer voor Varsseveld
In 1947 had Sportclub een primeur voor de Achterhoek. Met ingang van 1 mei van dat jaar werd de heer Jans benoemd tot vaste oefenmeester van Sportclub Varsseveld. Hiermede was Sportclub de enige club in de verre omtrek die een trainer in vaste dienst had die zijn aandacht volledig aan de club en de opleiding van de spelers kon wijden. Aan de aanstelling ging een oproep richting supporters vooraf: er werden 200 supporters gezocht die allen elke week één kwartje wilden betalen om de trainer te kunnen betalen

Eind jaren veertig moesten verschillende leden van Sportclub naar het verre Nederlands Indië om daar de vaderlandse plicht te vervullen. Hoezeer deze mannen met hun club waren verbonden blijkt wel uit de vele brieven, die over en weer werden gezonden en waarin steeds de resultaten van hun Sportclub centraal stonden. Hoe belangrijk de club voor de gemeenschap was blijkt de aanwezigheid van de burgemeester tijdens bestuursvergaderingen.
Het eerste elftal reisde per bus van de firma Dusseldorp naar uitwedstrijden. Supporters konden voor de geweldig hoge prijs van fl.5,- meereizen. Sommigen kregen van een speler een gratis reiskaart. De lagere elftallen en hun supporters reisden per vrachtwagen van de firma van de Berg. Men kon zich hiervoor opgeven in het clubcafé Hiddink tegen betaling van één gulden.

Clubavonden in café Hiddink
In die jaren werden ook veel zogenaamde club avonden gehouden in café Hiddink. Het clubblad vermeldt maandelijks de standen van het sjoelen, dammen, biljarten, de hersengyrnnastiek en het hartenjagen. De klassementen zijn verdeeld in "de keien", "de jongens" en "de broekies"... Ook de sportdag kende grote belangstelling. Ondanks deze grote eensgezindheid ging het sportief niet voor de wind. Trainer Jans en zijn mannen bivakkeerden onder in de 2e klasse en de prestaties bleven onder de maat, ondanks de opdracht van Burgemeester Fabius: "Mannen, er moet gewonnen worden..."
Het verblijf in de 2e klasse zou duren tot 1948. In dit jaar was Sportclub gedoemd promotie/degradatiewedstrijden te spelen om het 2e klasserschap te behouden. Tegenstanders waren RKHVV uit Huissen en Esca uit Arnhem. In de laatste wedstrijd tegen Esca moest de beslissing vallen. Naast het feit dat Varsseveld beneden zijn normale vorm speelde, had Esca het voordeel van een 12e man in het veld n.l. de scheidsrechter. Deze nam in de ogen van de Varssevelders de meest vreemde beslissingen, keurde een glaszuiver doelpunt af, gaf geen terechte strafschop en floot alles tegen Varsseveld.
Zelfs de twee neutrale grensrechters gaven het op en vlagden niet meer voor overtredingen, daar de man in het zwart daar toch niet op reageerde. Het slot van het lied was dat Varsseveld in deze ongelijke strijd met 3-1 tenonder ging en degradeerde naar de 3e klasse. Na afloop werd nog wel protest aangetekend tegen de arbiter, maar dit haalde niets uit.
Lang bleef men echter niet bij de pakken neerzitten, want het seizoen 1948/1949 bracht weer succes door het kampioenschap in de 3e klasse te behalen. Sportclub kreeg opnieuw een kans toe te treden tot de 2e klasse. Om dit te bereiken moesten er promotie/degradatiewedstrijden worden gespeeld tegen Doesburg, Doetinchem en Zutphania. Op Oberink verschijnen maar liefst 3500 toeschouwers bij de wedstrijd Varsseveld- Doetinchem (2-1). Doesburg blijkt echter uiteindelijk de sterkste en promo veert.
Naast het kampioenschap vierde Sportclub dit jaar het 25-jarig bestaan. Tijdens de feestelijkheden worden er enkele leden benoemd tot erelid en lid van verdienste. Ook KVB voorzitter Karel Lotsy was weer aanwezig en bood een geschenk aan in de vorm van een marmeren presse-papier met bronzen plaat en inscriptie. Onder de aanwezigen waren ook oud-burgemeester Boot en afgevaardigden van veel plaatselijke verenigingen en buurtclubs.
Naast een groot aantal bloemstukken werden enige voetballen geschonken en garage Dussel dorp bood Sportclub een honderdtal gratis kilo meters busvervoer aan. In zaal "De Harmonie" van Arentsen werd een bonte avond georganiseerd, waar enkele leden van Sportclub samen met het Varssevelds Revue en Toneelensemble een revue opvoerden.
Bij de seizoensstart speelde Varsseveld twee vriendschappelijke wedstrijden tegen het grote ADO Den Haag. De wedstrijd in Den Haag ging met 4-2 verloren. Veertien dagen daarvoor had Varsseveld de thuiswedstrijd met 2-1 gewonnen.

Zo kwam er een eind aan de succesvolle jaren '40, die ondanks de ellende die de Tweede We reldoorlog met zich mee bracht, bol stonden van de hoogtepunten in het bestaan van Sportclub Varsseveld.

DE JAREN VIJFTIG
Langzaam maar zeker doet het profvoetbal zijn intrede in Nederland. De eerste beroemde Nederlandse spelers vertrekken naar het buitenland: De Harder en Appel naar Frankrijk, Wilkes naar Italië. Hun carrière voor Oranje loopt hierdoor ernstig gevaar. Gelukkig blijft Abe Lenstra het Nederlands elftal trouw. In één van de laatste Tempo's die zou verschijnen voorspelt de redactie dat betaald voetbal de ondergang van de voetbalsport zal zijn:
"Wat baat het al ge wint ge de gehele wereld en lijdt schade aan Uw ziel. Invoering van profvoet bal is slechts van belang voor enkele honderden en aan hun belang mag het belang van enkele honderdduizenden jongeren niet opgeofferd worden..."

Varsseveld 1 in het jaar 1954. Staand v.l.n.r.: B. Heusiklveld, G. Weening, H. Wijnroks, H. Aalbers, H. Bulten, C. van de Tas. Zittend: H. ten Broeke, F. Letteboer, W. Lammers, G.H. Hiddink en H. ten Brinke

De clubtent "Havanna-huis" begin jaren vijftig. Bij slecht weer werd er zelfs in getraind. Later zou op dezelfde plaats een nieuwe kantine herrijzen.

Tribune en clubtent
Begin jaren vijftig wordt de accommodatie op sportpark Oberink aanzienlijk uitgebreid en verbeterd. Zo komt de overdekte tribune met plaats voor 420 toeschouwers gereed, voor die tijd een unieke gebeurtenis. De materialen werden met paard en wagen in Doetinchem gehaald. De eerste steen was gelegd op 2 december 1949 door het voltallige bestuur onder aanvoering van voorzit ter C.H. Berkhoff. Deze steen is thans nog aan de voorzijde van de tribune aanwezig, welke na vijftig jaar nog steeds in gebruik is. Naast de tribune werd ook een clubhuis gebouwd, dit werd ook wel de 'clubtent' genoemd. Wim Helmink zorgde voor de verkoop van diverse versnaperingen en dranken. Beide bouwwerken waren eigendom van de heer ten Brinke en werden door Sportclub gehuurd. Pas in 1961 wordt de tribune door SportcIub aangekocnt en in 1965 wordt men ook eigenaar van de 'club tent'. Dit houten bouwwerk zou dienst doen tot 1974. In dat jaar werd de eerste steen gelegd voor de bouw van een nieuwe kantine. In 1951 wordt het tweede speelveld in gebruik genomen, zodat het hoofdveld minder wordt belast.

Zaterdagmiddagvoetbal
In oktober 1948 was door een aantal hervormde en gereformeerde voetbal liefhebbers getracht in Varsseveld een zaterdagmiddagclub op te richten. In eerste instantie was er overleg gevoerd met Sportclub Varsseveld. Men wilde deze afdeling bij Sportclub onderbrengen. Varsseveld stelt echter eisen waar de zaterdagmiddag voetballers niet aan kunnen vol doen en zodoende wordt er een aparte zaterdagmiddagclub onder de naam ZMVV opgericht, dit zeer tegen de zin van Sportclub. De nieuwe club neemt met wisselend succes deel aan de competitie met als hoogtepunt een tweede plaats in de
eerste klasse Gelderse Achterhoek in 1951/1952. Het seizoen daarvoor is er door Sportclub zelf ook een zaterdagmiddag afdeling opgericht. Het zaterdagteam weet in het seizoen 1950/1951 als derde te eindigen in de 1eklasse Gelderse Achter hoek achter Aalten en Bredevoort.

Opnieuw kampioen in 1950 in de 3e klasse: Staand v.Ln.r: G. Wielheezen, G. Hiddink, D.J. W. Heijink, W. Helmink, W Lammers, H.J. Wisselink, G. Heusinkveld. Zittend: H. W. Wijnroks, H. Aalbers, H. C. Wijnroks, W Heersink en C. van de Tas.

Het blijft echter moeilijk om voldoende tegenstanders te vinden voor een serieuze competitie en deze afdeling is dan ook geen lang leven beschoren.
In 1954 wil ZMVV daarom samen met de zaterdagmiddag afdeling van Sportclub een nieuwe club op richten of fuseren. Opnieuw wil Sportclub niet meewerken. Niet lang hierna worden beide zaterdagmiddagclubs opgeheven en gaan
spelers als o.a. D. te Riet en E. Weening voetballen onder de vlag van de zondagdub Sportclub Varsseveld.

Nieuwe voorzitter
In juli 1953 volgt D.J.W. Heijink de heer Berkhoff op als clubvoorzitter. Berkhoff, vanaf dat moment Erevoorzitter, had vanaf de oprichting in het bestuur gezeten en vond het tijd de hamer over te dragen.
Na de successen van de jaren veertig moet Sportclub duidelijk een stap terug doen. In 1950 wordt nog wel het kampioenschap behaald, maar de promotiewedstrijden leveren niet het gewenste resultaat op. Wim Lammers één van vele opvallende spelers in die dagen, scoort in dat seizoen maar liefst 53 doelpunten.
Door vertrek van enkele spelers en het ouder worden van de succesvolle selectie, blijven begin jaren vijftig de resultaten uit en hangt het degradatiespook boven sportpark Oberink. Ook is er een tegenvallende opkomst bij de trainingen en de wedstrijdbesprekingen. Ondanks herhaalde oproepen van het bestuur komt hierin weinig verandering en weet men zich slechts met kunst en vliegwerk te handhaven in de 3e klasse. Ook de financiële situatie is allesbehalve roos kleurig. Met de tegenvallende resultaten blijft ook het publiek en zodoende de inkomsten weg. Zo moet men constateren dat bij aanvang van het seizoen 1951/1952 de kas leeg is! Om de nood enigszins te lenigen wordt er een verloting en een bazar georganiseerd, zodat de penningmeester weer even lucht krijgt.

Begeleiders Wim Helmink (links) en Cees van de Tas (rechts) met een jeu gdvoetbal begin jaren vijftig.

Het zal nog duren tot 1957 eer de vereniging weer financieel gezond is, dit mede door de inkomsten uit de toto.

De heer Gussinklo zorgde voor de thee welke in de rust aan de ploegen werd geserveerd. Tevens was hij belast met het toezicht op de rijwielen, welke tegen betaling gestald konden worden. In 1951 stopt hij hiermee en zal de thee voortaan worden gezet in de clubtent. De familie Bloemendaal neemt de zorg over de fietsenstalling over en zal deze taak vele jaren vervullen.
De contributie voor de leden bedraagt voor de jeugd t/m 14 jaar f 2,50, van 15 t/m l8 jaarf 5,00 en boven l8 jaar f 7,50 per jaar.

De entreeprijzen bedroegen voor de overdekte tribune f 0,75, voor staanplaatsen f 0,50 en kinderen mochten voor f 0,15 naar binnen.

Clubcafé wordt opgeheven
Vanaf de oprichting was café Hiddink aan het Kerkplein het "clubcafé". Hier werden de vergaderingen gehouden en vertrok men, inmiddels per touringcar van de firma van Rijswijk uit Terborg, naar uitwedstrijden.

In 1953 wordt café Hiddink bij gebrek aan opvolging echter opgeheven en wordt café "de Kempe" aan de Doetinchemseweg het nieuwe honk van Sportclub. (Later zou hier de winkel van Helmink Diepvries worden gevestigd.)

Graafschap koopt Wim Lammers
De invoering van het betaalde voetbal in Nederland heeft in de vijftiger jaren ook gevolgen voor Sportclub. Doordat in Doetinchem "de Graafschap" speelde trokken veel toeschouwers daar naar toe. Hierdoor liep de vereniging veel entreegelden mis, iets waar de penningmeester niet blij mee was. Ook werd er aan de spelers van Sportclub getrokken door ze een goed inkomen in het vooruitzicht te stellen. Zo zien we dat spits Wim Lammers in 1955 kan kiezen uit diverse aanbiedingen, maar via Sportclub Enschede uiteindelijk kiest voor de Graafschap. Varsseveld ontvangt hiervoor f 1895,-. Hoewel Lammers een deel van het transfergeld bedingt, krijgt hij dit om onduidelijke redenen niet. Toch zou hij na zijn profavontuur terugkeren bij Varsseveld en vervolgens tot 1959 in het eerste spelen.
Na zijn voetbal carrière opent hij in Varsseveld in de Klaproosstraat een cafetaria met de toepasselijke naam "Het Doelpunt".

Varsseveld 1 beginjaren zestig: Staand G.H. Hiddink, G. Heusinkveld, G. Schuurman, J. Kempers, J. Becking, A. Wisselink. Zittend: J. Bruggink, G. Weening, H. Bulten, H. Vels en W. te Hennepe

Varsseveldse B-jeugd kampioen in de 2e klasse GVB junioren 1955. Gerard Schuurman, staand 5e van links, zou enige tijd later in Varsseveld 1 debuteren.

Varsseveld 1, nog korte tijd getraind door oud- international Roetert, krijgt midden jaren vijftig een nieuwe trainer in de persoon van de heer Oosterveen. Hij kan echter niet voorkomen dat Sportclub afzakt naar de 4e klasse. Zijn opvolger is trainer Deunk uit Winterswijk. Met hem wordt de GVB-beker gewonnen na een spannende wed strijd tegen Olst op het terrein van Pax Hengelo.

DE JAREN ZESTIG

Vermaarde lichttoernooien
In 1961 wordt een begin gemaakt met de veldverlichting. De firma Konink krijgt opdracht om drie draaibare masten van 15 meter hoog te maken. In elke mast zullen acht lampen worden gemonteerd, welke zullen worden geleverd door de firma Kranen. In 1962 wordt besloten om nog drie masten te plaatsen zodat er dan lichtwedstrijden gespeeld kunnen worden. Zo wordt er op de 8e augustus 1962 een begin gemaakt met de vermaarde lichttoernooien, welke vele toeschouwers uit de hele omgeving naar Oberink lokten. Het eerste jaar werd er deelgenomen door Varsseveld, Dinxperlo, toen het hoogst spelende team in de Achterhoek, DVC uit Didam, WVC uit Winterswijk, Longa uit Lichtenvoorde, een Wisch Combinatie Elftal en het Duitse FC Bocholt. De officiële ingebruikhame van de verlichting was op 23 augustus 1962 bij de lichtwedstrijd Varsseveld DVC.

In 1959 was Sportclub gedegradeerd naar de 4e klasse KNVB en ook begin jaren zestig wist men nauwelijks de rode lantaarn te ontlopen. Men moest voor het eerst sinds jaren buurman Terborg zelfs voorlaten. Het seizoen daarop werd de prestigieuze "gemeenteverhouding" wel rechtgetrokken, maar eindigde de ploeg als derde op een straatlengte van kampioen VVG'25. In 1963 kwam er een positieve kentering. In dit seizoen vocht Sportclub een strijd uit met Lochem, Haaksbergen en Doetinchem om het kampioenschap, waarbij Sportclub na de 7-0 winst op Hector aan het langste eind trekt.

Kampioenselftal 4e klasse KNVB 1963: Staand v.l.n.r: leider W. Helmink, grensrechter D. van de Berg, voorzitter D.J.W. Heijink, G. Nijhof G. Schuurman, Han Bulten, G. Hiddink, J. Venderbosch, W. Helmink, trainer Mol. Zittend: W. Rougoor, B. Tannemaat, G. Hilferink, H. Vels, E. Weening en G. Weening

Gerard Schuurman (3), Guus Hiddink (1), Johan Venderbosch(2) en Wil Helnunk (1) scoren er lustig op 105, en hoe wel de robuuste doelman Han Vels enkele malen krachtig moet ingrijpen blijft de nul gehandhaafd. De ploeg van trainer Mol promoveert naar de 3e klasse. De ploeg bestond uit louter uitblinkers en kende in stopperspil Han Bulten een waardig op volger van Wim Helmink. Ook doelman Vels be hoorde wekelijks tot de uitbimkers en maakte veel indruk op de jeugd door elke wedstrijd met een elastiekje in zijn zwarte haren te spelen. Vels zou later met voetballen stoppen om zich te richten op het motocrossen.

Rumoerige wedstrijd
Terug in de 3e klasse loopt een duel tegen Dierense Boys volledig uit de hand. Na afloop van de met 3-5 gewonnen strijd wordt de Varsseveldse grensrechter, destijds nog in "zondags pak" langs de lijn, gemolesteerd door het Dierense publiek. Hoewel de ploeg dat seizoen met spelers als o.a. Becking, Hiddink, Luymes, Rougoor en Rexwinkel over veel talent beschikt eindigt men uiteindelijk als twee na laatste.
In 1965 was de 3e klasse droom al weer uit en moest men opnieuw de gang naar de 4e klasse maken. Ook de Doetinchemse trainer Weerdmeester kon vervolgens geen promotie bewerkstelligen zodat Varsseveld in de 4e klasse bleef.

Varsseveid bestaat 40 jaar In 1964 werd het 40-jarig bestaan gevierd. Tweede voorzitter Kerkhoff, bijna niet meer weg te denken uit het bestuur, wordt benoemd tot Erelid van de club. Naast de gebruikelijke receptie en feest avond word er een speciale lichtwedstrijd gespeeld tussen een versterkt Varssevelds elftal en de dan roemruchte eer ste klasser Dinxperlo, met daarin Willy Rexwinkel. Varsseveld werd versterkt met drie spelers van Longa
Lichtenvoorde en de legendarische Abe Lenstra. Deze liet nog menig staaltje zien van spelinzicht en balvaardigheid. Uiteindelijk won Varsseveld de wedstrijd met 3-2.
Wim te Hennepe weet na af loop tegen betaling beslag te leggen op de voetbalschoenen van Abe Lenstra. Te Hennepe, zelf een verdien stelijk speler bij Varsseveld, zal korte tijd later terrein knecht worden op Oberink. Zijn vrouw staat hem hierin bij.

Grote belangstelling was er in de jaren zestig voor de jeugdtoernooien van de A en Cijunioren. Bij de C junioren werd er gestreden door clubs uit de omstreken, maar het A-toernooi kende vele gerenommeerde jeugdelftallen als deelnemer. Zo komen we de namen tegen van De Graafschap, Go Ahead, Helmondia, Heracles, de Duitse ploegen Rheingold en Munster en het Belgische Turnhout.

1963: Joop Knikkink van Gendrin gen gaat het duel aan met de Vars seveidse doelman. Joop zou later
naa~ Varsseveld komen en is anno 1999 verenigingsscheidsrechter en bestuurslid.

Jubileumwedstrijd Varsseveld - Dinsperlo. Staand v.Ln.r. B. Tannemaat, Abe Lenstra (gast), G. Schuurman, G. Radstake, F. Toebes (Longa), J. Holkenborg (Longa). Zittend: H. Nijhof W. Luymes, Guus Hiddink, W. Rougoor, Willy Holkenborg (Longa)

B-pupillen in 1962. Staand: Harry Bruggink, Johannes vd Laan, Han Janssen, Hennie ter Riet, Wim Salemink Harrie Hollander, Hans ten Brinke. Voor: Gerrit Schuurman, Jan Beverdam, Tonnie Lammers, Hans Radstake, Gert Jan Heijink, Appie Rutgers, Gerrit Dijkman en Johan "Boeka" Becking.

Derde speelveld gereed
In 1965 komt het derde speelveld gereed en een jaar later worden de nieuw gebouwde kleedlokalen in gebruik genomen. Hieraan is tevens een bestuurskamer verbonden. Dank zij de medewerking van o.a. het gemeentebestuur, donateurs, leden en de aannemers kon dit gebouw worden gerealiseerd. De regionale pers is lovend over de accommodatie die "een unicum in de Achter hoek" wordt genoemd...

Hiddink naar de Graafschap
Guus Hiddink, die begin jaren zestig op 15-jarige leeftijd zijn debuut in de Varsseveldse hoofd macht had gemaakt, vertrekt op 19-jarige leeftijd naar De Graafschap alwaar hij ook als jeugdtrainer werkzaam is. Varsseveld krijgt naast de fl.2000,- transfergeld in september van dat jaar een afscheidsduel tegen de Graafschap aangeboden. De wedstrijd wordt met 2-5 verloren.

Varsseveld 2 kampioen. Staand v.l.n.r. G. Nijhof D. Wossink, G. Rusink, T Hengeveld, R. Nobel, W. Luymes, W. ten Brinke, H. Lovink, B. Mol, H. Ruesink en H. ten Brinke. De enthousiaste supporter links achter is de latere jeugdtrainer Frits Kleinnibbelink.

Tweede elftal kampioen in 1967
In 1967 ontsnapt men ternauwernood aan degradatie na een zwak seizoen. Varsseveld wil graag spelen volgens het dan moderne 4-2-4 systeem maar mist hiervoor de juiste spelers. Alleen Aalten eindigt achter de withemden, voor wie het wennen is zonder Hiddink. Het tweede elftal doet het een stuk beter en wordt kampioen. De spelers G. Nijhof, D. Wossink, G. Rusink, T. Hengeveld, R. Nobel, W. Luymes, W. ten Brinke, H. Lovink, B. Mol, H. Ruesink en H. ten Brinke zouden in latere jaren nog veel voor de vereniging betekenen. Als speler van het eerste, leider of, zoals Wiet ten Brinke, als hoofsponsor

Tempo verschijnt opnieuw

In 1968 wordt een begin gemaakt met een hernieuwde uitgave van het clubblad "Tempo". Sinds 1950 was het blad bij gebrek aan een redactie en financiële mid delen niet meer verschenen. Het na achttien jaar herboren clubblad blijkt een groot succes en in 1969 wordt gemeld dat de oplage reeds 500 exemplaren bedraagt. Voorzitter Heijink schrijft het eerste voorwoord en ziet het initiatief als een goed middel om de band tussen de leden te versterken. Voorwaarde zal wel moeten zijn dat het regelmatig ver schijnt Kopij dient men in te leveren bij G. Hengeveld op de Hogeweg 4.

Trainer Bertus Mensert, oud speler van de Graafschap, roept in de eerste uitgave de leden op om actiever bij de club betrokken te geraken. Gezellige avondjes rondom de oliekachel in de clubtent moeten hier voor zorgen. Klaverjassen of bingo met op de achtergrond het geluid van een heuse muziekbox. Het apparaat weigert echter nogal eens dienst.

C.H. Berkhoff overlijdt in oktober 1968

Er gaat een schok door de vereniging als medeoprichter en oud-voorzitter C.H. Berkhoff eind oktober 1968 overlijdt. Enkele maanden daarvoor had hij tijdens de ledenvergadering nog met een indrukwekkende toespraak het eerste elftal opgeroepen de krachten te bundelen om zo terug te keren naar de 3e klasse KNVB.

De man die Sportclub had opgericht, de grote lijnen had uitgezet, zich over de jeugd ont fermde en soms zelfs het gras maaide was niet meer.

De betrokkenheid van Berkhoff bij "zijn" Sportclub Varsseveld en het respect dat hij genoot moet in ieders herinnering blijven bestaan. Met zijn leuze "sportiviteit boven alles" is de naam Berkhoff voor altijd aan Sportclub Varsseveld verbonden.

In de aanloop naar het nieuwe seizoen verliest Varsseveld thuis een oefenduel met 2-12 van de Graafschap met daarin Doornebosch, Zaayer, Ze gers, Kempers, Bruil, Bartelink, Jansen, Overgoor, Mollers, Jaski, Mellaard en natuurlijk Guus Hiddink. Varsseveld 1 speelt dat seizoen o.a. met de volgende spelers: Kettelarij (doel) ,D. Wossink, H. Landman, G. Schuurman, G. Fukking, A. Teerink, G. Nijhof, Vreman, W. Luymes, H. Vriezen, G. Sturris en W. Sloots.

Varsseveld - Grol eind jaren zestig. Wilit Luymes in fel duel om de bal met de doelman van GroL Jan Hoornstra kijkt toe.

De jeugdspelers Ruurt Winkelhorst en Jan Hoorustra debuteren in Varsseveld 1 in een gewonnen bekerwedstrijd tegen DVC uit Didam. Hoornstra zou in de jaren tachtig weer van zich doen spreken door met zijn gelijknamige bedrijf hoofdsponsor van Babberich te worden. Varsseveld kent in die jaren veel goede jeugdspelers en de A-jeugd weet zelfs door te dringen tot de hoofdklasse. De spelers Harry Bruggink, Wim Sloots en Renee Hiddink worden geselecteerd voor KNVB selectie-elftallen.

Een ieder wordt in die dagen opgeroepen mee te spelen in de landelijke Toto. De vereniging heeft op deze wijze toch baat bij het betaalde voetbal. Kapper Remmelink in Westendorp en Sigarenma gazijn Bosboom zijn de inleveradressen. Varsseveld 1 speelt in die jaren soms lichtwed strijden tegen de Rijkskweekschool uit Doetinchem. In 1968 eindigt het duel in 3-3. Grote na men bij de Kweekschool Henk "Okkie" Jansen van de Graafschap en de gevreesde Saulus van MVR. Voor Varsseveld scoren B. Vreman en W. Sloots.

Oberink wordt ook in die jaren al geteisterd door de vernielzucht van de jeugd. Deuren worden in getrapt, ballen vernield en ook worden de kleed kamers regelmatig leeggeroofd. Het bestuur besluit daarom dat jeugdspelers pas vanaf een half uur voor aanvang van een training of wedstrijd op het sportpark aanwezig mogen zijn.

Wim Helmink

Groot is de schok in november 1969 als Wim Helmink (50) overlijdt. Enkele weken daarvoor had hij met zijn snelgroeiende bedrijf Helmink Diepvries een nieuw gebouw betrokken. Wim was één van de meest succesvolle spelers uit de veertiger jaren. Later was hij leider van verschillende elftallen en deed hij veel vrijwilligers werk voor de club. Door zijn wilskracht en instelling heeft Wim Helmink als sportman maar ook als zakenman het hoogst haalbare afgedwongen. Helaas was zijn leven veel te kort.

Omdat de Duitse bezetters hem zochten had hij de tweede wedstrijd tegen UD in J943 gemist. Enkele dagen daarvoor was hij aan een arrestatie ontsnapt omdat hij tijdens een inval bij hem thuis op het voetbalveld aan het trainen was. Tegen de tijd dat de Duitsers op het voetbalveld arriveerden was Wim dankzij een tip reeds gevlucht, zijn voetbalkloffie nog aan. De Duitsers wisten nog wel beslag te leggen op zijn "Fahrrad"

In het clubblad verschijnen gedragsregels en de oproep:
"Jeugdspeler, denkt aan de kapper. Ook deze man moet leven...

Varsseveld doelman Han Teerink moet vissen tegen Lochem. Op de achtergrond Willy Rexwinkel, Dick Kuenen en Gerard Schuurman.

In een interview in de Tempo verklaart Anton Langelaar, één van de sterspelers uit de jaren veertig, dat hij niet onder de indruk is van de mentaliteit en inzet van de spelers van het eerste elftal. Eén van de jongere spelers die toen in het eerste elftal speelde zou later toch regionale bekendheid genieten als een echte ijzervreter. Zijn naam: Gert Sturris...

De ledenvergadering van 10 februari 1969 wordt opgeluisterd met de vertoning van de wedstrijd Engeland - Rest van de Wereld. Uiteraard is de belangstelling groot. De film wordt beschikbaar gesteld door de Nederlandse Sport Federatie. De leden worden opgeroepen na te denken over een eventueel nieuw tenue voor Sportclub Varsseveld. De kleuren zwart, wit en blauw dienen in het tenue aanwezig te zijn. Volgens het bestuur hoeft men geen rekening te houden met de historische naam "withemden": bij oprichting speelde Varsseveld immers in een verticaal gestreept wit- zwart shirt

45 jang jubileum
Op 29 maart 1969 viert Sportclub haar 45 jarig bestaan met een feestavond in zaal Arentsen in de Spoorstraat (later Openbare Bibliotheek en ver volgens ABN/AMRO-bank). Op het programma staan uiteraard een verloting en een Cabaret-Dansant met Martin Tonelli en de Melodia's...

Varsseveld 1 reist ook in 1969 met een bus naar uitwedstrijden. De eerste reis van het seizoen is niet bepaald een succes. In Boekelo aangekomen blijkt de wedstrijd tegen Unisson al uren daar voor te zijn afgelast. In Varsseveld wist niemand ergens vanaf...
Trainer Mensert bezoekt met zijn selectie de eredivisie wedstrijd Go Ahead Deventer - DWS (het latere FC Amsterdam). Na afloop weet hij te mel den: "De wedstrijd was van een laag niveau maar voor ons viel er genoeg te leren...
In het clubblad ontstaat een levendige correspondentie tussen trainer Mensert en ontevreden supporters. Toch wordt het seizoen redelijk afgesloten met een vierde plaats, slechts vier punten achter kampioen Etten.

Naast MVR, VVG, Concordia en AZSV doet in 1969 een nieuwe vereniging mee aan het lichttoernooi. AD'69 is de nieuweling die, hoe kan het ook anders, net is opgericht. De club komt voort uit een fusie tussen DVOA en Aalten, de vereniging die ooit in de tweede klasse uitkwam.

Begin jaren zeventig: Varsseveld 2 kampioen met trainer Beumer. Staand v.l.n.r. Beumer, D. Kuenen, T. Hengeveld, B. Vreman, G. Somsen, B. Mol, H. te Mebel, W. Rexwinkel, leider H. Bulten. Zittend: A. Hendriksen, D. Wisselink, G. Nijhof D. Peppelman, J. Hoornstra, J. Vrieze en B. Gussinklo

Er wordt besloten dat jeugdspelers vanaf acht jaar lid mogen worden, ondanks een tekort aan jeugdleiders. De contributie voor senioren wordt vastgesteld op fl.24,-.

In de jaren zestig was het zesde een hecht vrienden team. Ter gelegenheid van het afscheid van D. Weening speelde men een wedstrijd tegen een Varssevelds "sterrenteam". Staand v.l.n.r. : H. ten Broeke, P. Boezel, J. Broens, F. Kuipenj, H. Boezel, G. Kromkamp en scheidsrechter T. Rougoor. Zittend A. Boerman, H. ten Brinke, L. Bruil, D. Weening, H. Vonhof en G. Duitshof

Het sterrenelftal dat het opnam tegen het zesde: Staand v.l.n.r. B. Mateman, W. Lammers, W. Wisselink, H. van Duyn, G. Venderbosch, H. Wansink, J Wisselink
Zittend: f Jansen, H. Nijhof J. Bussink en H. Vossers.

Feest bij het zesde in 1967. Staand: Gé Duitshof Leo Bruil Traanboer, Jan Kuipenj, Anton Boerman, Henny ten Broeke, Henk ten Brinke, Henk Vossers en Gerrit Kromkamp. Zittend: Hans Nijhof Chiel Heusinkveld, Piet
Boezel en Jan Broens.

De B- en C-jeugd nemen voor het eerst deel aan een jeugdtoernooi in Alphen aan de Rijn. Op uitnodiging van Cees van de Tas, die daar dan woonachtig is in verband met zijn werk. De jaarvergadering van dat seizoen wordt slechts bezocht door acht van de elf bestuursleden en elf "normale" leden. Vijf van de leden hadden zitting in het jeugdbestuur

Terwijl de competitie al is gestart besluit het bestuur als nog een zevende elftal op te geven. De "overtollige" leden reageren uiteraard verheugd op het nieuws...

Kort na de ledenvergadering overlijdt bestuurslid en oud-eerste elftalspeler Gert "Gieleken" Heu sinkveld op veel te jonge leeftijd. Heusinkveld, die plaatselijke bekendheid geniet als melkboer speelde jaren succesvol in Varsseveld 1 en maakte dienst uit van het zesde elftal.

DE JAREN ZEVENTIG
Na de sportief magere jaren zestig hoopt de aanhang van Varsseveld op betere tijden. Een terug keer naar minimaal de derde klasse is de wens van vooral diegenen die de succesjaren hadden meegemaakt.
Op 25 april 1970 organiseert Sportclub een grote feestavond met het in die dagen "bekende" orkest de Hazy-Gate Bellshops. Zoals gewoonlijk is de opkomst groot en blijkt de club nog steeds een hechte eenheid.

De heer A. Beumer volgt B. Mensert op als trainer van het eerste elftal. Onder de nieuwe trainer doen Varsseveld 1 en 2 na een goede start mee om het kampioenschap. Ook de A- en B-jeugd zijn begin 1971 volop in de race om de titel. Trainer Beumer klaagt echter over het doen en laten van zijn spelers op zaterdagavond en een matige trainingsopkomst op avonden dat er "speciale tv uitzendingen "zijn. Hij verlangt "offers" van zijn mannen.
Ook wil hij graag dat het saaie witte shirt van sportclub wordt opgevrolijkt met bijvoorbeeld een diagonale streep en rugnummers. Helaas loopt het eerste de titel net mis. Met in het elftal spelers als doelman Bennie Wisselink, Rolf Nobel, Arnold Hiddink, Bennie Mol, Gerard Hofs, Dick Kuenen, Harrie Landman en Henk Teerink eindigen ze op twee punten van kampioen HSC '21, maar ver voor de derde plek van Pax.

In het kader van het Jeugdplan Nederland selecteert de KNVB doelman Bennie Wisselink en de veldspelers Renee en Karel Hiddink voor trainingen in Deventer. Verdediger Harry Bruggink speelt op 10 maart zijn eerste jeugdinterland en wel tegen Luxemburg. Enkele maanden later vertrekt hij naar FC Twente '65 voor een profcarrière. Hoewel hij nooit echt zal doorbreken blijkt hij jarenlang een vaste waarde als wisselspeler. Karel Hiddink wordt geselecteerd voor het Nederlands Jeugdelftal. Hij speelt o.a. op Wembley voor maar liefst 80.000 toeschouwers tegen Engeland. Enkele medespelers: Martin Jol en Mar tin Vreijsen.

In een emotioneel betoog neemt de heer A. Heezen afscheid als secretaris van Sportclub Varsseveld. Hij wordt benoemd tot Erelid. Door de ziekte van zijn vrouw kan hij zijn werkzaamheden voor de vereniging niet meer uitvoeren. Naast zijn vele verdiensten voor Sportclub bestiert Heezen een supermarkt en een landbouw toeleverings bedrijf op de plek waar later Albert Heijn zich zou vestigen.

Varsseveld 3 in 1970: Staand: W. Suselbeek, G. Wisselink, W Sloots, W. Sturris, G. Luimes en F. Meijerman. Zittend: G. Hoftijzer, B.v.d. Aar, H. Berendsen, A. Weikamp en H. Wisselink

De heren G.J. Boesveld en G. Hengeveld verlaten in verband met verhuizingen de Tempo-redactie. Hierdoor komt de goedgelezen dialect rubriek "Drika"te vervallen. De heer Bennie Mateman blijft echter trouw zijn historische rubriek "Uit Varssevelds Voetbal verleden "schrijven.

Mevrouw Arentsen- van Lochem van zaal Arent sen maakt in die dagen filmopnamen van de wed strijden van Varsseveld 1. Het ligt in de bedoeling alle wedstrijden van Varsseveld te filmen en daarmee aan het einde van het seizoen een filmavond in zaal Arentsen te organiseren. Zover zal het helaas niet komen. Wegens omstandigheden zal de zaal enige tijd later worden gesloten. Hier door valt opnieuw een stukje Sportclub historie weg. Na "clubcafé" Hiddink en café de Kempe werd ook Arentsen veel bezocht door de sportclubleden. Veel bruiloften, partijen en zogenaamde "beatclubs" werden er gehouden en ook de speeltuin was geliefd in de omgeving. Wekelijks werden de "opstellingen" en de vertrektijden van de diverse elftallen voor één van de ramen van het café bekend gemaakt.
Tijdens de ledenvergadering moet worden gestemd over een nieuwe clubcafé nu zaal Arentsen dicht gaat. Bij de stemming krijgen zowel Hotel de Ploeg als café Sloots een zelfde aantal stemmen. Het bestuur kiest uiteindelijk om praktische redenen voor De Ploeg. Hier wordt een mededelingskasije geplaatst. De jeugd kan zo wekelijks vernemen in welk elftal men is ingedeeld.

Op Oberink gaat men wel met de tijd mee. De roep om een vierde veld is groot. Net als iedere andere gerespecteerde vereniging schaft men een geluidsinstallatie aan. Voor extra inkomsten wil men starten met "gesproken reclame". Op 3 oktober wordt de eerste geluidsreclame tijdens de wedstrijd Varsseveld-Zelhem gedraaid. Café de Ploeg en de Raiffeissenbank zijn de eerste adverteerders. Later volgen Metz Meubelen, Berkhoff Automatiek, Ten Broeke Radio-TV en Ruesink Volkswagen Garage. Het geheel wordt opgeluisterd met marsmuziek: de voetbal klassieker "Koning Voetbal".

A-selectie juni 1971: Staand: J. vd Laan, W Rougoor (leider), W. Sloots, J. Flipse (leider), W. Beernink, H. Beernink, H. Geurkink, R. Hiddink, J. ten Brinke, H. Jansen, B. Vrieze, trainer H. Beumer. Zittend: W KleinNibbelink, B. Schuurman, J. Becking, A. Hiddink, G.J. Heijink, H. Bulsink, K. Hiddink en H. Schuurman

De eerste boodschap die door de speakers galmt gaat als volgt:" Een pomp vers ploegpilsje bij café de Ploeg...".

Op Oberink krijgt men vervolgens ook een telefoonaansluiting. Het nummer is 1036. Zowel voor in- en uitgaand telefoonverkeer geldt echter wel dat men het nummer alleen in geval van hoge nood mag gebruiken.

Trainer Bertus Weerdmeester had in augustus 1972 de eer om een Achterhoeks elftal te mogen coachen in een wedstrijd tegen oud-Oranje. Voor Varsseveld waren geselecteerd Willy Luymes (staand vierde van links), Jan Besselink (zevende van links) en Gerard Schuurman (achtste van links). Bij de oud-internationals deden onder andere mee Lenstra, Bosselaar, Clavan Biesbrouck, Groot en Schilder.

De eerste kledingsponsor
De selectie krijgt trainingspakken en tassen met opdruk van de firma Metz Meubelen. Secretaris Vossers doet hierna nog een oproep aan het bedrijfsleven om ook de gewenste genummerde shirts te krijgen.
Nu er een sporthal is gekomen in Varsseveld kan men daar terecht voor wintertrainingen. Helemaal nieuw is het "overdekt" trainen echter niet: in de jaren vijftig werd ook wel in de enorme houten clubtent of in een manege getraind. Regelmatig speelt men "knotsvoetbal" in de clubtent. Voor spelers van de lagere elftallen geldt in die dagen de "vergeet de gulden niet" regel. Een ieder die naar uitwedstrijden met iemand mee rijdt moet de chauffeur één gulden betalen. Medio 1971 kost het lidmaatschap voor een senior fl.30, - perjaar. Junioren (8-12 jaar) betalen fl.12, -

Dames voetbal
Eind 1971 wordt voor het eerst gedacht over damesvoetbal in Varsseveld. Een commissie zal peilen of er belangstelling is.
Het door het bestuur zo gewenste dames elftal wordt enige tijd later opgericht: de eerste leden zijn Ali Kranenbarg, Wesselien Duitshof, Marianne Boesveld, Rita Wijnroks, Graadje Kranenbarg, Anny Ansink, Doortje Peet, Irene Ansink, Freda Sloots, Wilma Heijink, Anja te Beest, Berty Luymes, Ina Tannemaat, Bea Weenink, Diny Abbink, Ans Hofs, Beppie Bussink, Ineke Wisselink, Gerda Aalderinks, Narda Wassink, Mia Ruesink en Ina Klein. Niet alle dames zouden daadwerkelijk gaan spelen maar het begin was er.
Door de heren senioren wordt aanvankelijk nogal onwennig tegen het initiatief aangekeken maar al snel krijgen de dames een eigen plek binnen dc vereniging.

De wedstrijden van Varsseveld 1 in de 4e klasse worden goed bezocht. Bijna elk duel is een derby. Zo hebben zich voor het duel tegen RKZVC maar liefst 2500 toeschouwers op Oberink verzameld waaronder velen uit Zieuwent. Omdat de scheids rechter niet komt opdagen gaat de wedstrijd echter niet door....
Later dat seizoen verliest Varsseveld in Zieuwent een cruciaal duel met 2-1 van dat zelfde RKZVC. De ploeg verspeelt daarmee opnieuw de titel in de 4e klasse, ditmaal aan Silvolde.
Het overlijden van de heren H. Wijnroks (sr.) en H. Bosboom houdt de vereniging in 1972 bezig. Beiden waren verdienstelijke Sportclub leden, als voetballer maar ook in diverse bestuursfuncties. In het sigarenmagazijn van Bosboom aan de Schoolstraat was het TOTO bureau gevestigd dat door zijn vrouw zal worden voortgezet.

Gouden toekomst voor jeugd
Voorzitter Heijink voorspelt de "pupillen 3" bij hun kampioenschap een gouden toekomst in misschien wel het eerste eltal. De spelertjes: Wim Wisselink, Rudi Wisselink, Henk Satter, Theo Weening, Rudi Rexwinkel, Oscar Erken, Maarten Minktnan, Ronald Ruesink, Martin Weikamp, Herbert Harmeling, Erwin de Roo, Han Seinhorst en Dikkie Kuenen.
Als deze spelers enkele seizoenen later bij de B 1 en B2 pupillen opnieuw met overmacht kampioen zijn wordt duidelijk dat Varsseveld over een talentvolle jeugd beschikt. De B 1 weet maar liefst honderd maal te scoren in de competitie. Het honderdste doelpunt komt op naam van Ronald Ruesink.
De spelers M. Weikamp, E. Geesink, E. de Roo, R. Reusink, E. Weening, E. Navis, J. Hofs, H. Nijland (B2) en R. Hengeveld (B2) zullen enkele jaren later doorstoten naar het eerste elftal.

Varsseveld 4 in 1973: Een mix van oud-eerste elftal spelers en spelers die hun opwachting in de hoofdmacht nog moesten maken. Staand: v.d. Laan, Wisselink, Hesselink, te Beest, Meijerman, ten Brinke, Reimes en leider Hof die later zou verhuizen. Zittend: Meier, Bussink, Weenink, Nijhof Berensen, Rougoor en Wisselink.

Varsseveld 1 vertrekt naar het Duitse Westkirchen voor een vriendschappelijke wedstrijd tegen het plaatselijke SV Grun Weiss. Hiermee wordt de vriendschapsband tussen de twee verengingen na acht jaar weer aangehaald. Varsseveld verliest de wedstrijd met 2-1 ondanks een fraai doelpunt van de voormalige doelman Bennie Wisselink die het nu als spits wil proberen. Na een gezellig afsluitend feest wordt besloten dat SV Grun Weiss later dat jaar naar Varsseveld zal komen voor een tweede wedstrijd. De wedstrijd wordt gepland voor de laatste dag van het AOV-feest, in die dagen nog de zaterdag. Zo kun nen de gasten tevens getuige zijn van de AOV optocht waar Sportclub ook dat jaar aan deelneemt onder leiding van Herman Wijnroks.

Hiddink's naar de Graafschap
Op 24 oktober wordt op Oberink de wedstrijd De Graafschap - Go Ahead Eagles gespeeld. De wedstrijd wordt Varsseveld aangeboden vanwege de overschrijving van Karel en Renee Hiddink naar de Graafschap. De prestaties van de beide broers waren de scouts van de Doetinchemse club niet ontgaan. Ze zullen maar kort herenigd zijn met hun broer Guus, die enige tijd later van de Graafschap vertrekt naar PSV. Een goede zaak voor de penningmeester van Varsseveld. Guus Hiddink trok bij thuiswedstrijden van de Graafschap na melijk nogal wat toeschouwers weg uit Varsseveld

Begin 1973 worden de eerste voorbereidingen getroffen voor het 50 jarig jubileum. Varsseveld 1 draait in de 4e klasse nog steeds mee in de kop groep maar zal opnieuw geen promotie naar de 3e klasse kunnen afdwingen. Trainer Beumer besluit daarop te vertrekken naar Dierense Boys. Hij wordt opgevolgd door de heer Overbeek uit Ulft. Het tweede elftal keert terug naar de eerste klasse GVB na 1-3 winst op SDOUC. Dick Kuenen en Bertus Schuurman scoren de doelpunten terwijl Appie Weikamp een sterke Partij keept.

Weikamp zou nog dat seizoen zijn opwachting maken in het eerste elftal en deed in veel opzichten aan de bij Varsseveld legendarische Han Vels denken. Zijn carriere als eerste doelman werd echter regelmatig verstoord door zware blessures.

De lagere elftallen pakken ook in de zeventiger jaren geregeld een kampioenschup. Hier Varsseveld 3 in het
seizoen 1973/1974. Staand: A.H. Hengeveld, f vd Laan, D. Wossink, H. Beernink, B. Vriezen, W Sturris, f
Venderbosch, A. G. Bussink, G. Boesveld en leider G. Hof Zittend: G.W. Hoftijzer, H.D.f Wisselink, J.f van de Aar, H.C. Wisselink en D. Kuenen.

Varsseveld 2 kampioen na winst op SDOUC: Staand: Leider W. Wisselink, aanvoerder B. Vreman, B. Schuurman, W. Sandwich" Heusinkveld, A. Hiddink, W. Beernink, J ten Brinke en H. Beernink Zittend H. Bruil, A. Weikamp, G.F. Heijink, D. Kuenen, J. Vrieze en D. Wisselink

Aan het einde van het seizoen 1972/1973 neemt de heer G.H. Hiddink afscheid als bestuurslid. In een toespraak legt hij uit geen belangenverstrengeling te willen nu zijn zonen Renee en Karel naar de Graafschap vertrekken. Het bestuur betreurt de beslissing. Hiddink geniet grote waardering voor zowel zijn actieve spelerscarrière als zijn werk voor Sportclub. Als één van de grote spelers uit de clubhistorie kwam hij tot zijn 42e jaar uit voor het eerste elftal en speelde hierin maar liefst zeshonderd wedstrijden. De laatste jaren van zijn actieve carrière zelfs samen met één van zijn zoons. Ook was hij enkele jaren jeugd voorzitter en secretaris van de club. Hiddink, die een neus had voor voetbaltalent wist verschillende spelers naar Varsseveld te halen. Zo benaderde hij destijds bijvoorbeeld Cees van de Tas, de latere voorzitter Derk Heijink en Wim Lammers, maar ook de jeugdige Gerard Schuurman die met vrienden ergens op de Heelweg een balleije aan het trappen was. Gelukkig voor de vereniging gaat Gerrit Hiddink wel verder met het innen van Toto-formulieren terwijl hij ook als verenigings-scheidsrechter actief zal blijven.

Vijftigjarig jubileum in 1974
In maart 1974 viert de vereniging haar 50-jarig jubileum. Er verschijnt een prachtige jubileum uitgave onder redactie van de heren G. Hof, F. de Roo en B.H. Wijnroks. In het boek wordt volop aandacht geschonken aan alle elftallen, de historie en de toekomstverwachtingen van de club. Twee van de wensen: nieuwbouw van de kantine annex clubtent en terugkeer naar minimaal de 3e klasse KNVB....
Guus Hiddink heeft het inmiddels geschopt tot de voorlopige selectie van het Nederlands elftal dat die zomer de wereld zou verbazen tijdens het wereldkampioenschap in Duitsland.

Omdat de clubtent niet meer voldoet aan de normen en er steeds meer publiek bij thuiswedstrijden verschijnt werkt het bestuur aan plannen voor een nieuw te bouwen kantine ter vervanging van de consumptietent. De bouw zal fl.77.500, - gulden kosten. Om de nieuwbouw te financieren wordt een grote verloting uitgeschreven. De hoofdprijs is sensationeel: een Volkswagen Kever. De loten die fi. 30,- kosten zijn in korte tijd uitverkocht. De knaloranje Kever wordt gewonnen door Bertie Vriezen, speler van de A-selectie. Dit tot grote teleurstelling van velen die zich zelf al in het autootje hadden zien rondrijden. Enkele weken later moet de gelukkige winnaar bij een uitwedstrijd van de C-junioren het zijruitje van de auto inslaan omdat hij per abuis de sleutels in de wagen laat zitten. Het eerste elftal eindigt in de kelder van de 4e klasse C. RKZVC speelt op Oberink een beslissingswedstrijd tegen Zelhem met als inzet de degradatie. RKZVC wint met 4-2.

Opening nieuwe kantine
Met trots presenteert Sportclub dat jaar de nieuwe kantine. Nadat voorzitter Heijink op 26 juni 1974 de eerste steen legt wordt met man en macht drie maanden lang keihard ge werkt. Aan het gebouw zal jaren later ook een nieuwe bestuurskamer worden gebouwd. De oude bestuurskamer komt daarmee vrij. Later zal het kamertje dienst gaan doen als massageruimte.
Kantinebeheerster mevrouw Bulten en diverse medewerkers zorgen er voor dat het goed toeven is in de gezellige nieuwe kantine. De menukaart is aanzienlijk uitgebreid en dankzij de frituur kan er zowaar patat worden gekocht. Met het verdwijnen van de potkachel in de oude "clubtent" ook wel Havana-huis genoemd, zijn de rookworsten en het veel te koude bier verleden tijd. Om de clubkas te spekken wordt de Club van Honderd opgericht. Deelnemers betalen fl.100,- als ondersteuning van Sportclub. Tijdens het werven van leden laat een trouwe supporter weten geen interesse te hebben: "Waoraom mot ik lid word 'n. Ze hebt toch al honderd man...,,

De heer Frits de Roo volgt D.I.W. Heijink op als voorzitter van Sportclub. Deze wil het rustiger aan gaan doen. Heijink mag terug kijken op een sterke periode van maar liefst éénentwintig jaar als clubvoorzitter. Hij wordt benoemd tot Erevoorzitter en Erelid. Samen met zijn vrouw wordt hij uitgebreid gehuldigd tijdens de Algemene Leden Vergadering. Achter de schermen zal hij nog wel actief blijven voor Sportclub. Er ontstaat onrust als de broers Hans en Bennie Wisselink, doelman en spits van het eerste elftal, Sportclub verlaten na een conflict over zaalvoetbal. Ze melden zich aan bij aartsrivaal Silvolde waar zaalvoetbal geen thema is.
Het deelnemen aan zaalvoetbal en buiten de K.N.V.B. om georganiseerd voetbal zou de jaren daarop een veelbesproken item worden.

In 1975 komt de KNVB met een mededeling over het deelnemen van leden aan zogenaamd wild voetbal. Dit is volgens de KNVB niet toegestaan. Koren op de molen van het Varsseveld-bestuur dat al enkele jaren kampt met "onwillige" selectiespelers die met name aan het Heelweg-toernooi willen deelnemen. In de regionale pers verschijnen hierover zelfs berichten. Het bestuur van Sportclub en de HSV lossen de problemen overigens in goed overleg op. Wel verschijnt er een reglement aangaande deze kwestie.

Na het seizoen 1974/1975 verlaat trainer Overbeek Sportclub. Ondanks zijn goede oefenstof blijkt hij er niet in geslaagd Varsseveld terug te brengen naar de 3e klasse. Hij vertrekt naar Dinxperlo. De vacature wordt intern ingevuld: Willy Rexwinkel, oud eerste elftal speler, zal het eerste elftal gaan trainen tot het seizoen 1977/1978.

Tijdens huwelijken van Sportclub leden was het gebruikelijk om met het elftal een erehaag te vormen op het gemeentehuis. Hier eert het Varsseveldse dameselftal haar speelster Ria Schuurman die in het huwelijk treedt met Dik Wisselink (1974). Ria zou in de jaren tachtig het typewerk voor het clubblad Tempo verzorgen.

Jeugdtrainer wordt Frits KleinNibbelink.

Dames boeken succes
De Varsseveldse dames boeken hun eerste grote succes en promoveren naar de le klasse. Het elftal, opgebouwd rondom de technisch begaafde Ineke Wisselink, laatste vrouw Ineke Wisselink-Hofs, linksbuiten Alie Schuurman en spits Beppie Bussink-Rothman wordt getraind door eerste elftal speler Gerard Hofs.

Op 26 september 1975 overlijdt de heer A.B. Vriezen op 80-jarige leeftijd. Hij was medeoprichter van Sportclub Varsseveld.

Gerard Schuurman voor::itter
Gerard Schuurman neemt in 1976 als interim- voorzitter de taken waar van de heer de Roo die zich wegens drukke werkzaamheden terugtrekt als voorzitter en bestuurslid. Gedurende zijn bestuursperiode had hij met ijzeren hand geregeerd om vooral het eerste elftal weer op een hoger plan te brengen.

De heer de Roo was ook jarenlang verantwoordelijk voor het clubbiad, samen met onder andereBennie Mateman en Cees van de Tas. Helaas mocht hij niet meer mee maken dat zijn jongste zoon Erwin tien jaar later een belangrijke bij drage zou hebben in de realisatie van zijn droom: SC Varsseveld terug in de tweede klasse.

Varsseveld 1 draait echter nog steeds zeer matig en staat in de kelder van de 4e klasse. De vaste aanhang begint zich langzamerhand ongerust te maken nu het vlaggeschip inmiddels al bijna tien jaar in de 4e klasse bivakkeert.

Het clubblad, nu onder redactie van de heren R. Neijland, W. Janssen en H. Janssen, zorgt maandelijks voor opschudding. Veel ingezonden brieven, reacties op reacties en de strip "Sportclub de Witte Muizen" houden de gemoederen bezig. Niet iedereen kan de humor er van inzien maar het blad wordt beter gelezen dan ooit tevoren. Later zou blijken dat een aantal verhitte discussies geënsceneerd waren.

Varsseveld 1 degradeert!

De A-selectie van Varsseveld in 1976. Staand Hans Wullink, Harold Heeres, Martin Schuurman, Rein Dijkstra, Hans Wos sink, Martin Weikamp, Arthur Harmeling, Hans Hofs, Nico Bruil en leider Jan Broens. Zittend trainer Willy Rexwinkel, Arno Heersink, Eric Wijnroks, Bertie Vreman, Rudi Wisselink en Theo "Monk" Luimes. Arthur Harmeling zou na afloop van dat seizoen overstappen naar de Graafschap.

Het seizoen 1977/1978 zou een dieptepunt in de Varsseveldse historie worden. Het eerste elftal degradeert op dramatische wijze naar de eerste klasse GVB na bijna vijftig jaar minimaal vierde klasse te hebben gespeeld. Het elftal dat over voldoende kwaliteit beschikt komt één punt te kort om gelijk te eindigen met Neede, Vorden, Witkampers, Reunie en AD'69. Met zes punten meer lag zelfs de derde plaats nog in het verschiet. Zelfs het terug halen Wim Kock, speler van het laagste senioren elftal, had geen geen zoden aan de dijk gezet. De verslagenheid is dan ook groot.

Leider Jan Wisselink zag de malheur al vroegtijdig aankomen. In prachtige verslagen in het clubblad deed hij maandelijks verslag van de prestaties van het eerste elftal. Het opvoeren van de goed bezochte trainingen door Willy Rexwinkel, er wordt zelfs op vrijdag getraind, kan de degradatie helaas niet voorkomen.

Meer succes heeft Rexwinkel met de A-selectie.
De ploeg van leider Jan Broens eindigt op een gedeelde eerste plaats met Ruurlo en Neede. Een halve nacompetitie moet uitsluitsel brengen. De eerste wedstrijd tegen Neede eindigt gelijk. De beslissing valt vervolgens als in Ruurlo met 2-5 wordt gewonnen. Varsseveld is voor deze wedstrijd versterkt met enkele B-junioren. Ook de dames doen het goed. Zij lopen de titel op een haar na mis na een nederlaag tegen DZSV.

In februari 1979 overlijdt oud bestuurslid A.F.G. Heezen op 71 jarige leeftijd. Heezen was jarenlang onder meer secretaris van de club.

In juli 1977 speelt een streekelftal tegen de Graafschap. Op de foto verdediger Willem Veenstra (staand eerste van links) naast de latere Varsseveld trainer Alex Sueters (Silvolde), doelman Appie Weikamp (zittend derde van links) en aanvaller Dick Plant (zittend uiterst rechts). Staand zesde van links Gert Eljennk van SVGG Meggelen die later nog voor Varsseveld zou uitkomen.

Seizoen 1977/1978 : A-selectie kampioen. Staand: Hans Peter Helmink, trainer Willy Rexwinkel, Arno Heersink, Rein Dijkstra, Ben Tuenter, Ben Rougoor, Rudi Rexwinkel, Martin Weikamp en de leiders Jan Broens en Adri KleinObbink Zittend: John Keunen, Wybe Rijnsaardt, Eric Vrieze, Rudie Wisselink, Bertie Vreman, Rik Heijink en Harold Heeres.

De degradatie van Varsseveld 1 heeft ook finan ciële consequenties. Nu de toeschouwers minder warm lopen voor wedstrijden op Oberink en de clubkas leeg raakt moet het bestuur maatregelen nemen. Het eerste elftal zal daarom met ingang van het seizoen 1978/1979 niet meer per bus naar uitwedstrijden reizen.
Hoewel velen rekenen op een snelle terug keer naar de K.N.V.B. wordt pas in de vierde wedstrijd de eerste winst geboekt. De kwaliteit van de tegenstanders in de hoofdklasse blijkt dan ook onderschat. Vooral het nietige Babberich en Pax uit Hengelo blijken geduchte tegenstanders. Varsseveld slaagt er dan ook niet in te promoveren. Eén seizoen later zou het tij keren.

DE JAREN TACHTIG
Kampioen met steun van de B-side!
Alex Sueters is inmiddels trainer van het eerste elftal. Onder zijn leiding wordt Varsseveld kampioen van de hoofdklasse G.V.B. na een spannende strijd met Heeten. Grote man is topscorer Joop Lammers die met zijn alles verwoestende schoten Varsseveld letterlijk de 4e klasse in schiet. Het record van zijn vader Wim weet hij niet te evenaren. Het kampioenschap wordt op grootse wijze gevierd. De ploeg weet zich dat seizoen gesteund door een enorme schare jeugdige supporters die onder de naam "de B-side" tijdens de wedstrijden met papiersnippers en vlaggen voor Argentijnse taferelen zorgt. De "B" was ontleend aan de achternaam van Erik van Braak een trouw supporter en jeugdleider. Het bestuur van Babberich laat na een bezoek van de B-side we ten niet gecharmeerd te zijn van de slingers en snippers die op het terrein achterblijven

In 1981 wordt het damesvoetbal uitgebreid met een jeugdafdeling: het meisjesvoetbal doet haar intrede. Onder leiding van Johan Vreman kunnen nu ook meisjes vanaf elfjaar lid worden van SC Varsseveld.

Varsseveld 1 maakt een sterk heroptreden in de 4e klasse en eindigt op de derde plaats achter SDOUC en RKZVC.
Ook het seizoen 1981/1982 wordt sterk afgesloten. Varsseveld wordt tweede maar eindigt een straatlengte achter kampioen PAX.
De KNVB besluit dat het amateur-elftallen is toe gestaan met shirtreclame te spelen. Varsseveld vindt al snel haar eerste hoofdsponsor. De naam van wijlen Wim Helmink is onlosmakelijk met Sportclub verbonden zodat de link naar het familie bedrijf Helmink Diepvries wordt gelegd. Dankzij de familie Helmink en directeur Ton de Bruijn gaat het bestuur een overeenkomst aan die vele jaren zou duren. Ter gelegenheid van het contract krijgen alle leden van Varsseveld een sporttas aangeboden. Naast financiële steun stelt het bedrijf regelmatig producten en faciliteiten beschikbaar ten bate van verlotingen, feestavonden en activiteiten.

Het seizoen 1982/1983 wordt afgesloten in de middenmoot. RKZVC, Gendringen, Dinxperlo en Grol gaan Varsseveld voor. Vooral de duels tegen Gen dringen worden in die dagen gezien als echte klas siekers.

Varsseveld 2 in het seizoen 1980/1981. Staand: Leider H. Bulten, H. Schuurman, J. ten Brinke, J. Becking, N. Krooshof H. Vreman, H. vd Berg, A. Heersink en B. Schuunnan. Zittend.' B. Vrieze, H. Wullink, A. Weikamp, W. Wisselink en veteraan W Luymes.

Kampioen in jubileumjaar!
In maart 1984 viert 4e klasser Sportclub haar zestig jarig bestaan. Er verschijnt een speciale jubileum-uitgave met daarin onder andere foto's van alle seniorenelftallen en columns van diverse prominenten. In de competitie gaat het voortvarend. Samen met Grol en Kotten is Varsseveld de smaakmaker van de vierde klasse. Steeds meer begint het er op te lijken dat Varsseveld een serieuze stap naar de derde klasse gaat doen. De ploeg speelt frank en vrij en weet vooral indruk te maken door de tomeloze inzet in alle linies. Trainer Hemmie Oolthuis, wars van ingewikkelde tactische concepten, weet zowel het eerste als het tweede elftal optimaal te motiveren voor elke wedstrijd. Langzaam maar zeker blijkt dat Varsseveld over veel talentvolle spelers beschikt. De kroon het jubileum volgt aan het einde van het seizoen als het eerste kampioen wordt. Als beloning voor de geweldige prestatie mag de kersverse derde klasser vervolgens in juli 1984 een jubileum- annex kampioenswedstrijd spelen tegen de Graafschap.

Varsseveid 3 wint,..lotenj!

Varsseveld 3 wint in 1983 maar liefst drie prijzen in de Grote Club Actie. De spelers had den alle hun voor verkoop toegewezen loten zelf maar gekocht met geld uit de feestpot. Vier fietsen, een fietsvakantie door Brabant en de hoofdprijs, een Kip caravan, worden door het elftal van leider Dick Wossink gewonnen.

Varsseveld B1 in 1981. Staand Dick Diepenbroek, Walter Roodmensen, Dick Bosveld, Marco Kramp, Gerton Rademaker, Jan Sturris, Michael Caris, Mark Somsen en leider Paul Hammink. Zittend: Humphry, leider Sjoerd Engelsman, Harro Rijnsaardt, Jan Bronzewijker, Hans Kruisselbrink, Jurgen vd Sluis en Steffan Tielijes

Varsseveld 1 in 1983. Staand verzorger Jaap Hoevers, Rudie Wisselink, Erik Geesink, Ronald Ruesink, Erik Navis, Eric Winkelhorst, Rudy Schuurman, Gert Sturris en leider Toon Hengeveld. Zittend: Eric Weening, Arie ten Brinke, Rens Hengeveld, Hans Wossink, Bas Kruisselbrink, Gert Hofs en Eric Vrieze

1983/1984: Trainer Oolthuis op de schouders van grensrechter Eddie Boesveld na het behalen van de titel in de vierde klasse. Varsseveld keert na precies twintig jaar terug in de derde klasse!

Bestuur Sportclub Varsseveld in het jubileum jaar 1984. Achterste rij: H. C. Wisselink, H. Peet, 1. Hofs-Wisselink, H. Bulten, J. Vrieze, W. Rexwinkel, H. Beverdam, H. Diepenbroek, 1 Vreeman. Zittend: W. Wisselink (2e penningmeester), G. Schuurman (secretaris), G. Schuurman (voorzitter), H. Hoftijzer (penningmeester), W. Luymes

Varsseveid dendert verder...
Het begin van het seizoen 1984/1985 wordt goed ingezet. Varsseveld 1 wint de Ysselcup, een regionaal toernooi. Het elftal blaakt van het zelfvertrouwen en bestaat nu uit een perfecte mix van routine en talent. De gebroeders Wisselink zijn inmiddels teruggekeerd op Oberink. Spits Bennie had Silvolde een jaar daarvoor al verlaten voor het Duitse Rheingold.
Na een sterke competitiestart is nieuwkomer Varsseveld al snel dé favoriet in de derde klasse. Pas in december verliest het elftal haar eerste competitieduel. De titelstrijd spitst zich dan toe op Haaksbergen, SDOUC, Pax en Varsseveld.

Op 20 april wordt in een enerverende wedstrijd PAX met 0-2 verslagen en is het elftal opnieuw kampioen. Enkele uren daarvoor had ook het tweede elftal de titel in de reserve 3e klasse gepakt door winst op directe concurrent PH. In Varsseveld wacht het eerste elftal een geweldige ontvangst. Een muzikaal onthaal door Concordia, een toespraak op het gemeentehuis door burgemeester Pannekoek en een feestelijke receptie. De impact is bijna net zo groot als in de jaren
veertig, en de Varsseveldse voetbalgemeenschap leeft dagenlang in een roes. In de euforie wordt het clublied in ere hersteld. Wie de oorspronkelijke tekst ooit schreef was nooit helemaal duidelijk. Rudi Wisselink, één van de "longen" van het elftal, zingt het lied uit volle borst doch lichtelijk vals tijdens een rechtstreekse uitzending van Radio Oost
De club schrijft met de promotie weer historie. Met eigen spelers en zonder betalingen is op nieuw een ongekende prestatie neergezet. Vooral de fysieke kracht en de inzet van de ploeg wordt geroemd maar ook de talentvolle spelers ontsnappen niet aan de aandacht van enkele regionale "amateur"clubs. Toch zullen alle spelers Varsseveld trouw blijven. Alleen aanvoerder Eric Weening verlaat twee seizoenen later Sportclub. Zijn droom wordt werkelijkheid als de Graaf- schap hem een contract aanbiedt. De talentvolle linkermiddenvelder zal, geplaagd door blessures, slechts enkele malen in het eerste elftal van Graafschap spelen. Juist op het moment dat hij een vaste stek heeft veroverd als linksachter maakt een zware kruisbandblessure een eind aan zijn veel te korte carrière.

Clublied (wijze: Heideroosje)

Als we weer ten strijde trekken voor ons Varsseveld
Sturen wij natuurlijk weer het sterkste team in 't veld
Varsseveld met je kleuren, je geliefde Wit en zwart
Houden we gesloten in ons aller voetbalhart

Refrein:

Wat er gebeure, wij blijven trouw
Die wit en zwarte kleuren en de kousen blauw
Wat er gebeure, wij blijven trouw
Die wit en zwarte kleuren en de kousen blauw

Ook al komen wij eens als verliezer uit de strijd
Dat is nog geen reden, voor ruzie, haat of narigheid
Varsseveld ga met inzet en veel moed de wei weer in
Samen gaan we scoren en een ieder krijgt weer zin

Refrein:

Wat er gebeure, wij blijven trouw
Die wit en zwarte kleuren en de kousen blauw
Wat er gebeure, wij blijven trouw
Die wit en zwarte kleuren en de kousen blauw

Hebben we de meeste punten aan 't eind van 't seizoen
Roepen wij natuurlijk, we zijn terecht de kampioen
Varsseveld doe er nog - eens, een schepje bovenop
Zingen we met z'n allen, we zijn de voetbaltop.

Refrein:

Wat er gebeure, wij blijven trouw
Die wit en zwarte kleuren en de kousen blauw
Wat er gebeure, wij blijven trouw
Die wit en zwarte kleuren en de kousen blauw.

Ronald Ruesink brengt de stand op 0-2 tijdens de beslissende wedstrijd Pax Hengelo - Varsseveld.

De eerste en tweede selectie seizoen 84/85: Vierde rij: Dick Plant, Eddie Boesveld, Andre Venderbosch, Perry
Berkhoff, Bennie Wisselink, Arie ten Brinke, Rudie Wisselink, Hans Heersink, Wim Veenstra, verzorger Jaap
Hoevers. Derde rij: Gerard Hofs, Hennie Schuurman, Hans Wisselink, Eric Winkelhorst, Gert Sturris, Hans
Wullink, Erik Weening, Wout Barmentlo, trainer Hemmie Oolthuis. Tweede rij: Leider Ben Peet, Erik Navis,
Martin Weikamp, Alex Sueters, Harrie Nijland, Bert Radstake, leider Willy Luymes. Eerste rij: Dick Diepenbroek, Erik Geesink, Arno Heersink, Ronald Ruesink, Gertjan Heijink en Erwin de Roo.

A selectie 1984: Staand: Trainer Willy Rexwinkel, Albert Vreman, Dick Diepenbroek Gerton Rademaker; Marco Kramp, Jurgen vd Sluis, , leider Jan Broens. Zittend: Jurgen Romp, Jan ten Brinke, Hans Kruisselbrink, Wout Schuurman, Marcel Radstake, Marc Somsen.

Naast de financiële steun van hoofdsponsor Helmink Diepvries zijn de reclameborden al jaren een belangrijke inkomstenbron. Naar aanleiding van het kampioenschap krijgt Varsseveld een elektronisch scorebord aangeboden door de deurenfabriek Svedex. Het handmatig bordjes verhangen op het scorebord door Hendrik Jan Roenhorst, soms tot hilariteit van het publiek als er weer eens een getal "opkop" stond, lijkt daarmee verleden tijd.
Trainer Heminie Oolthuis uit Groenlo verlengt zijn contract na de successen en gaat daarmee zijn vierde seizoen in bij Varsseveld. In de 2e klasse blijkt het klassenverschil minimaal. Aanvankelijk doet Varsseveld aardig mee, vervolgens zakt de ploeg angstvallig ver terug. Net op tijd herstelt men zich en wordt een vijfde plaats in de eindstand bereikt.
De heer G. Ruesink, tevens consul, draagt het kantinebeheer over aan de familie Hilferink. Ten bate van de kantine inkomsten wordt enkele jaren op maandag een drukbezocht klaverjastoernooi gehouden onder leiding van o.a. de heer H. Hallerdijk en mevrouw T. Kersj es.
Ook op andere wijze wordt getracht geld binnen te halen. Zo organiseren de eerste elftalspelers Eric Geessink en Ronald Ruesink tijdens de Varsseveldse braderie een actie die veel geld in het laatje brengt. Ook doet een eigen mini-lotto zijn intrede. In de kantine mag men het reserve-getal voorspellen. Alles ten bate van de sportclub kas.
Bij de lagere elftallen houdt een "roemrucht" elftal het voor gezien als enkele spelers stoppen met de voetbalsport. Het elfde, ook wel het veteranen- elftal genoemd, neemt aan het eind van het seizoen 84/85 in stijl afscheid met een gezellig feest. Ben Peet, Han Jansen, Joop Knikkink, Nico Sturris, Gerrit Somsen, Dick Kuenen, Willy Rexwinkel, Gerrit Nijhof en Wil van Beveren hadden vele jaren met veel plezier gevoetbald onder leiding van Herman Beverdam en Jan Ernst. Voor Herman Beverdam betekende dit het einde van een imposante carriere als leider van ver schillende senioren- en vooral jeugdelftallen. Herman, die zelf ook vele wedstrijden voor Varsseveld speelde, zou kort daarop ook afscheid nemen als bestuurslid.

De contributie voor senioren is inmiddels bepaald op fl.130,- per seizoen. Willy Rexwinkel, op dat moment al zes jaar werkzaam als jeugdtrainer stopt. Hij wordt opgevolgd door de populaire jeugdleider en trainer Arno Heersink die al op vrij jonge leeftijd over een groot aantal trainers- diploma's èn veel ervaring beschikt.

PSV voor de eerste keer op Oberink. Staand: grensrechter Eddie Boesveld, Hans Wisselink, Gerard Hofs, Hans van Breukelen, Bennie Wisselink, Ruud Gullit, Erik Geesink, Bert Radstake, Wim Veenstra, Frank Arnesen, Gert Sturris, Addie Koot en Gerald Vanenburg. Zittend: grensrechter Joop Knikkink, Ronald Koeman, Jan Heintze, Erik Weening, Berry van Aerle, Jurrie Koolhof, Ronald Ruesink, Halvar Thorensen, Erwin de Roo, Michel Vlake en Rudie Wisselink

PSV op Oberink
Henk ten Brinke, in die jaren één van de grootste aanhangers van Varsseveld 1, slaagt er in met een garantie van de Varsseveldse Industrie Vereniging (VIV) het grote PSV te strikken voor een wedstrijd op Oberink. De ploeg die getraind wordt door Guus Hiddink verschijnt met vele grote namen. Doelman Hans van Breukelen, Ruud Gullit, Frank Arnesen, Gerald Vanenburg, Ronald Koeman en Halvar Thoresen. Voor ruim drieduizend toeschouwers wint PSV met 1 - 10. Het Varsseveldse doelpunt wordt gescoord door Andre Venderbosch op aangeven van Rudi Wisselink. Opvallend is hoe laatst genoemde diverse malen Ronald Koeman fysiek aftroeft. Na afloop worden Gerard Hofs en Gert Sturris in de bloemetjes gezet. Beide routiniers stoppen als speler van het eerste elftal.

Ruud Gullit ontmoet Gert Sturns....
Ruud Gullit valt in de beginfase van het duel Varsseveld - PSV krimpend van de pijn neer bij een ogenschijnlijk onschuldige scrimmage met Gert Sturris. Zijn arm blijkt uit de kom. Voetbal-International, dat een vijf pagina "full color" reportage over PSV in Varsseveld in haar augustus nummer opneemt, meldt het volgende:
.PSV-clubarts van den Berkel is niet aanwezig in Varsseveld. De clubarts van de plaatselijke club wèl. In zijn opwinding de vedette van PSV te mogen behandelen wil de man zich netjes voorstellen aan de nog altijd hevig pijn lijdende Gullit die de uitgestoken hand uiteraard niet kan drukken.

Gerard Schuurman treedt af
In 1986 treedt Gerard Schuurman af als voorzit ter. Hij heeft er dan tien succesvolle jaren op zitten. Gerard die tijdens zijn actieve carriere in de jaren vijftig tot zeventig maar liefst vijfhonderd wedstrijden in het eerste had gespeeld en een enorme reputatie had opgebouwd, wordt door het eveneens scheidende bestuurslid Herman Beverdam onderscheiden tot Lid van Verdienste. Willy Luymes neemt daarop de voorzittershamer ad interim over.
Luymes kan zich beroepen op enorme ervaring als oud-speler van het eerste elftal. Vele malen kwam hij met succes uit voor de hoofdmacht en in zijn beste jaren was hij een gevreesd aanvaller. Net als zijn voorganger kent hij de club door en door.

Voor sommige spelers lijkt het niet uit te maken in welk elftal ze spelen. Kampioen worden ze!. Hier
Varsseveld 5, kampioen in 1986. Staande: J. v.d. Laan, B. Mol, H. Beernink, J. ten Brinke, R. Nobel,
B. Schuurman, W. Sturris, G. Elferink, G. Lammers en T Freriks. Zittend: A. Weikamp, F. Vrieze,
B. Vrieze, H. Heijink, H. Harmeling en aanvoerder J. Besselink

D.J.W Heijink

Op 28 mei 1986 overlijdt erevoorzitter D.J.W. Heijink zeer plotseling. Op indrukwekkende wijze was hij jarenlang voorzitter van zijn grote liefde Sportclub Varsseveld. Vooral zijn betrokkenheid bij de sportieve prestaties van alle elftallen was enorm. Elk weekend was hij op het veld te vinden om de wedstrijden van de jeugd en de senioren te volgen. Niets ontging hem zodat hij als bestuurder altijd op de hoogte was van wat er leefde binnen de club. Heijink kwam vlak na de oorlog op voorspraak van (opnieuw) G. Hiddink bij Varsseveld spelen. Onder trainer Jans maakte de snelle speler zijn opwachting in Varsseveld 1. De voormalige speler van Dinxperlo was ooit levensgevaarlijk gewond van het veld gedragen met een gescheurde long. Door wilskracht was hij terug gekomen hoewel de doktoren hem afraadden ooit nog te voetballen. Na zijn aftreden was hij betrokken bij de distributie van het clubblad Tempo.

De vereniging is inmiddels uitgegroeid naar 460 leden. Hierdoor moeten maar liefst twaalf senioren teams worden gevormd. De jeugd moet het doen met "slechts" negentien elftallen. In het clubblad beschrijft jeugdspeler Christiaan Ruesink zijn belevenissen met de A-selectie. Later zou hij voetbalredacteur worden bij het Algemeen Dagblad.
Omdat de tribune bijna letterlijk op instorten staat restaureert een aantal vrijwilligers in vrije tijd de zijmuren. Ook wordt een koelcel in de kantine geplaatst.

In de voorbereiding op de competitie weet Varsseveld het Keistad Toernooi in Lichtenvoorde te winnen. Helaas blijkt dit later geen indicatie voor nieuw succes.
Het eerste elftal komt dat seizoen slechts moeizaam op gang en weet pas in de achtste wedstrijd haar eerste overwinning te boeken.
Tijdens deze wedstrijd tegen DCS uit Zevenaar (4-2) debuteert Dinxperloër Ton van Dillen bij Varsseveld. De aanvaller wilde het na een seizoen bij het Duitse Bocholt wel eens in Varsseveld proberen. De Varsseveldse aanhang, niet gewend aan "spelers van buitenaf", ontvangt hem kritisch en legt de lat hoog, zeker als van Dillen al snel geblesseerd raakt. Toch zullen beide partijen elkaar later in de armen sluiten als van Dillen een echte aanwinst blijkt en hij zich via zijn jeugdwerk bij Varsseveld ontpopt tot een "echte Varssevelder". Uiteindelijk wordt de competitie met een prima derde plaats besloten.

In het seizoen 1987/1988 komt het 2e klasserschap in gevaar. Jacques Cleeren uit Zevenaar is inmiddels coach Oolthuis opgevolgd. Cleeren speelde zelf voor onder andere Telstar en Vitesse en traint op dat moment Babberich. In de competitie zakt Varsseveld, voor het eerst zonder Erik Weening, af naar de degradatiezone ondanks een gering aantal tegendoelpunten. Uiteindelijk moet Varsseveld een beslissingswedstrijd tegen Longa spelen om klassenbehoud te waarborgen. Het in Winterswijk gespeelde duel wordt na een slijtageslag met 1-0 in de verlenging gewonnen. Varsseveld had Longa in januari van dat jaar al een hak gezet door een duel op een schier onbespeelbaar veld door te laten gaan terwijl er al zeven weken niet gespeeld was in de tweede klasse. Varsseveld won deze wedstrijd met 1-0.

Varsseveld 6 kampioen in 87/88. Staand: W. Sturris, E. Eijkelkamp, H. Heijink, R. Nobel, B. Mol, H. Harmeling, J. ten Brinke, J. vd Laan en H. Kempers. Zittend: B. Schuurman, G. Meijer, A. Weikamp, G.J. Heijink, B. Vrieze, J. Vriezen, G. Lammers en J. Besselink.

Aanvaller Jan ten Brinke uit Westendorp wordt Speler van Jaar na een nek aan nek race met Rudy Schuurman en Bert Spekking. Hij ontvangt hiervoor de "D.J.W. Heijink beker" uit handen van de vorige winnaar, Erik Weenink en mevrouw Heijink.
Varsseveld 2 doet dat seizoen lang mee voor de titel en eindigt als tweede in de reserve 2e klasse, een ongekende prestatie. Gerrit Jan Heijink, begin jaren tachtig speler van het eerste elftal en in het bezit van het diploma Oefenmeester 2 tekent een trainerscontract bij Winterswijk. Enkele jaren later zou Heijink, wiens hart bij het jeugdvoetbal lag, terug keren op het oude honk om als jeugd coôrdinator vorm geven aan de jeugdopleiding bij Varsseveld.
Gert Sturris stopt in dat jaar op 42-jarige leeftijd als selectiespeler. Hij wordt leider van het eerste elftal. Sinds 1966 had Sturris als speler onafgebroken in het eerste gestaan. Alleen onder trainer Sueters verloor hij voor korte tijd zijn vaste stek als laatste man. Gert nam daarop sportieve wraak door op 38 jarige leeftijd Varsseveld 1 naar de tweede klasse te leiden. De laatste drie seizoenen was Gert aanvoerder van het tweede elftal. Later zou Sturris toetreden tot het bestuur van Sport club terwijl hij nog jaren met succes in het vierde elftal van Varsseveld zou spelen.

Roda JC, PSV en Barcelona komen...
Het EK-succes van Oranje in Duitsland en de door PSV gewonnen Europacup zorgen ook bij Varsseveld voor een flinke toename van het aantal aanmeldingen bij de jeugdafdeling. Hoogtepunt van 1988 wordt de komst van achtereenvolgens Roda JC, Barcelona en PSV naar Oberink. Er wordt een extra tribune langs het hoofdveld geplaatst zodat de drie wedstrijden in zijn totaliteit door ca. 7000 toeschouwers worden bezocht.
Vooral de wedstrijden tegen PSV (0-9 en Barcelona (1-6) zijn spectaculair. Barcelona, met trainer Johan Cruyff, neemt in haar kielzog een horde Spaanse journalisten en een heuse tv-ploeg mee. In Spanje besteden radio, tv en de schrijvende pers zoveel aandacht aan het duel dat het lijkt alsof het hier een Europacup wedstrijd betreft.

Barcelona op Oberink

Het voormalige tiende elftal dat in 87/88 net als het elfde kam pioen werd. Staand: Michel Caris, JeanPaul vd Linde, leider Bert Hoefman, Leek Wildeman, Jurgen Massen, Gerton Rademaker, Fred te Hennepe en Harrie Wijnroks. Zittend: Perry Berkhoff, Karel ten Broeke, Erwin Scheuter, Harro Rijnsaardt, Wilco Vreman, Geert ter Maat en Paul Mulder.

Bij afwezigheid van hoofdtrainer Cleeren debuteert de nieuwe tweede elftal trainer Loobeek (uiterst rechts) bij het duel Varsseveld - Barcelona.

Voor het duel tegen PSV wordt een streekelftal samengesteld met daarin de gebroeders Karel en Renee Hiddink. De drie wedstrijden waren een initiatief van Henk ten Brinke die hiermee weer veel waardering oogst.

Ook de door het Nederlands elftal gewonnen EK beker doet Oberink aan. Met hulp van enkele sponsors weet jeugdleider Theo te Beest de cup naar Varsseveld te halen. Trots poseren jeugdspelers, leiders en vaders met het pronk stuk dat maanden daar voor nog door Marco van Basten was gekust.

Opnieuw slechte seizoenstart
Na de euforie rondom de beslissingswedstrijd tegen Longa en de wedstrijden tegen de profs maakt Varsseveld een zwakke competitiestart. Even lijkt het beter te gaan maar uiteindelijk eindigt het seizoen 1988/1989 opnieuw in mineur als Varsseveld gedoemd is een nacompetitie te spelen om degradatie te ontlopen.
Het eerste duel tegen Be Quick wordt thuis met 0-2 verloren zodat de degradatie een feit lijkt. Toch tonen Jacques Cleeren en zijn mannen veel karakter als zij vervolgens DCS met 0-4 kloppen en daarmee de Zevenaarders laten afdalen.

Varsseveld 3 van leider Wim Meijer zorgt toch nog voor een receptie na het behalen van de titel in de 2e klasse GVB. Ook de A2 junioren van de leiders Rene Kelderman en Gert Wassink worden kampioen zodat het seizoen feestelijk wordt afgesloten.

Eind december 1989 overlijdt Jan Kersjes. Als consul was hij jarenlang verantwoordelijk voor het keuren van de velden op Oberink. Door een slopende ziekte moest hij deze werkzaamheden abrupt beëindigen. Vanuit zijn auto bleef hij de verrichtingen van Varsseveld 1 echter volgen op een speciaal voor hem gereserveerde plaats langs het veld.
Ook de oud-bestuursleden Johan Weening en Herman Wisselink ontvallen de club. In zijn bestuursperiode verzette Weening veel onderhoudswerkzaamheden op Oberink. Hij was actief betrokken bij de A.O.V. wagenbouw. Her man Wisselink, ook oud-bestuurslid en Lid van Verdienste was in de vroege jaren van Sportclub zeer actief voor de jeugdafdeling.

De "na-competitie specialisten". Staand: Leider Gert Sturris, trainer Jacques Cleeren, grens Eddie Boesveld, Marco Kramp, Bennie Wisselink, Menno ten Brinke, Martin Weikamp, Martin Schuurman, Leonard Kemper, Wim Wassink, en de verzorgers Bernd Vonhof en Peter te Lindert. Zittend: Ronald Ruesink, Frank Besselink, Ton van Dillen, Roeland Scheuter, Hans Tol, Bert Radstake, Bert Spekking, Andre Venderbosch en Erwin de Roo.

Varsseveld 5 in 1989. Staand Sjaak Kuenen, Cees Berkelder, Rob Maalderink, Mark Oost, Harm Wisselink, Frank Leneman, Ruud Oost, Dick Kuenen en Stefan Oost. Zittend: Hans vd Berg, Hans Bulsink, Herrie Bruins, Paul de Roo, Hans Jentink en Jos Penterman

Sportief hoogtepunt
Het seizoen 1989-1990 wordt sportief gezien een hoogtepunt voor Varsseveld 1. Trainer Cleeren weet in zijn laatste jaar bij Sportclub een schitterende derde plaats in de 2e klasse te pakken. De ploeg doet zelfs enige tijd mee voor promotie door het winnen van de derde periodetitel. De Varsseveldse aanhang, inmiddels gewend aan een goede afloop van nacompetities en beslissingswedstrij den moet echter met lede ogen toe zien hoe Drempt Vooruit uiteindelijk met de pro motie gaat strijken.

Zoals de laatste jaren gebruikelijk weet het elftal zich ook bij uitwedstrijden gesteund door een trouw legioen dat de flinke reisafstanden voor lief neemt. Onder de trouwe aanhang die Varsseveld wekelijks vergezeld bevinden zich ook vele ouderen, zoals de heer G. Lenderink uit de Heurne en de heer G.H. Vriezen uit Silvolde die al meer dan veertig jaar bijna alle wedstrijden volgen. Zo zag Vriezen van verschillende families zowel de vader als de zoon in het eerste spelen. Goede herinneringen bewaart hij aan spits Henk Wisselink wiens zoon Bennie dan in het eerste speelt: "Bennie doet het steeds beter als laatste man maar zijn vader Henk vond ik in de spits toch beter..."
Lenderink draaide er in de jaren veertig zijn hand niet voor om als Varsseveld naar Eibergen of Arnhem (Esca) moest. Op zijn fiets kwam hij overal...

Op 27juli1989 is Sportclub uitgegroeid naar 530 leden. Er wordt een "historische " feestavond gehouden in zaal de Kroon aan het Kerkplein. Het café-restaurant en voormalig hotel van de familie Schuurman moet namelijk enige tijd later wijken voor een parkeerplaats.
Henk Bulten verlaat na jaren trouwe dienst het Sportclub bestuur. Ruim zestien seizoenen speelde hij in Varsseveld 1 terwijl hij ook nog eens 25 jaar in het bestuur zat. De jubilaris wordt door KNVB afgevaardigde Nieuwenhuizen gehuldigd met een oorkonde en het Erelidmaat schap van Sportclub Varsseveld. Bulten, die bijna zijn hele leven als speler of als bestuurslid en leider voor Sportclub in touw is geweest, blijft echter met een klein probleempje zitten: wat hij ook probeerde, zijn zoon wist hij nooit voor de voetbalsport te interesseren, de voetbalschoentjes en leren ballen met Sinterklaas ten spijt

Cees van de Tas, jaren verantwoordelijk voor het clubblad Tempo draagt de redactie over aan Wybe Rijnsaardt en Ruud Oost. Cees was al in 1946 betrokken bij de eerste uitgave van Tempo en had de laatste jaren de redactie geleid met Bennie Mateman en Gert Ruesink.

Afscheid van Henk Bulten als bestuurslid

In het seizoen 89-90 worden zowel het vierde als het achtste elftal kampioen. De heren van het achtste wisten er tijdens hun rit op de platte wagen door het dorp zon zootje van te maken dat de politie nog even verhaal kwam halen...

DE JAREN NEGENTIG
Met ingang van het seizoen 1990/1991 wordt Sportclub getraind door Toon Beijer uit Ulft. Jacques Cleeren had het bestuur laten weten niet langer op een nieuwe aanbieding te wachten en te verkassen naar Gendringen. Beijer begint vol energie aan de klus bij Varsseveld. Als hij echter halverwege het seizoen een aanbieding van de Graafschap krijgt besluit hij Varsseveld al na één seizoen weer te verlaten. Beijer zou later met Graafschap-trainer Kistemaker terecht komen bij eerste divisieclub Telstar IJmuiden alwaar hij in het seizoen 1998/1999 interim-hoofdtrainer wordt.

Varsseveld contracteert daarop rond de kerst Karel Hiddink als opvolger van Toon Beijer voor het volgende seizoen. Na een jarenlange lange omzwerving via onder andere de Graafschap en FC Groningen keert Karel daar mee terug op het oude nest.

Ook Feyenoord naar Oberink
Op 21juli 1990 komt Feyenoord naar Oberink. De ruim 1700 toeschouwers kunnen echter niet voorkomen dat de wedstrijd een verlies van ca. duizend gulden oplevert. Vlak voor de aftrap lijkt het duel plotseling te worden afgeblazen omdat Varsseveld weigert een aantal reclameborden te verwijderen in opdracht van een RTL-tv ploeg die opnamen maakt. In het contract staat hierover echter niets vermeld zodat na een verhit debat tussen Feyenoord-manager Lagen- dijk en Henk ten Brinke de wedstrijd alsnog doorgang vindt. Varsseveld verliest uiteindelijk met 0-5.

Hennie Wisselink, jarenlang jeugdvoorzitter stopt met deze functie. Hij draagt het voorzitter schap van de jeugd over aan eerste elftalspeler Bert Spekking. Hennie richt zich vervolgens op de leden-administratie van Sportclub.

Varsseveld 1 sluit het zesde seizoen in de tweede klasse vervolgens af op de zesde plaats in de tweede klasse A.

Met ingang van het seizoen 1991/1992 neemt bouwbedrijf Gebr. Ten Brinke BV het sponsorcontract van Helmink Diepvries over. Ook het tweede elftal valt onder het nieuwe contract dat voor drie seizoenen wordt aangegaan. Helmink Diepvries is maar liefst negen seizoenen hoofdsponsor van Sportclub geweest. Op gepaste wijze worden directeur de Bruijn en mevrouw Helmink bedankt voor de wijze waarop het bedrijf Sportclub heeft gesteund in één van de succesvolste periodes uit de clubhistorie.

In juli 1991 speelt het eerste elftal een wedstrijd tegen de Graafschap, georganiseerd door de Stichting Vrienden van SC Varsseveld. De Stichting is enkele jaren daarvoor opgericht door Henk ten Brinke, Joop Ruesink en Ben Peet. De Stichting moet de Club van Honderd vervangen. Via donaties van particulieren en bedrijven wil men het voetbal in Varsseveld op legitieme wijze op een hoger plan brengen. Pure noodzaak in een tijd waarin omliggende "grote" verenigingen niet schromen hun spelers te betalen. De Stichting steunt vooral het werk van de jeugd afdeling.

Op 1 oktober 1991 overlijdt Henk ten Brinke na een kortstondige ziekte. Henk was in de jaren tachtig leider van het kampioenselftal Varsseveld 3. Staand H. ten Brinke, R. Nobel, F. ten Brinke, H. v.d. Berg, H. Vreman, D. Kuenen, A. Heersink, N. Bruil, H. Tielijes, H. Heijink, T. Luijmes. Zittend: W. Wisselink, A. Weikamp, J. Vrieze, H. Bruijns en R. Rexwinkel.

Op 1 oktober 1991 overlijdt oprichter Henk ten Brinke na een kortstondige ziekte. Met zijn overlijden gaat een clubman in hart en nieren verloren. Naast zijn betrokkenheid bij het eerste elftal, de Organisatie van de wedstrijden tegen PSV, Barcelona en Roda JC was hij jarenlang leider van Varsseveld 3. Zijn opvallende levensstijl en de manier waarop hij zaken benaderde maakten hem tot één van de meest markante figuren in de Sportclub geschiedenis. Zijn grootste wens om ooit Ajax nog naar Oberink te halen mocht helaas niet in vervulling gaan.

De Stichting Vrienden van Sportclub Varsseveld. Van links naar rechts G.J. Heijink, W Rijnsaardt, W. ten Brinke, A. de Bruijn, voorzitter G. Schuurman, J Ruesink en B. Peet. De laatste twee waren samen met Henk ten Brinke de initiatiefnemers. Later zal de Stichting worden uitgebreid met H. van Garderen.

De dames pakken in het seizoen 90/91 de titel. Staand sponsor H. Vriezen, trainer Hans Wisselink Miep Leneman, Conny te Winkel, Marjan Ebbers, Helma Heersink, Wilma Haank, Bianca Bruggink en Miranda Tielijes. Zittend: Leider Gert Kreeftenberg, Ingrid Schieven, Monique Kuenen, Jannie Gussinklo, Mario
Kreeftenberg, Ans Wullink en Anita Bruggink.

Tijdens de ledenvergadering van 6 juli1992 treedt voorzitter Willy Luymes af. Hij wordt na intern beraad opgevolgd door oud-eerste elftal speler en bestuurslid Bennie Wisselink. Ook tweede penning meester Wim Wisselink neemt af scheid van het bestuur. De afgelopen jaren was hij vooral druk geweest met het automatiseren van de ledenadministratie.
Een bijzondere huldiging is er voor terreinbeheerder Wim te Hennepe.

Opnieuw een nieuwe trainer
Ook Karel Hiddink, die het seizoen 91/92 als trainer bij Varsseveld aan de slag was gegaan, verlaat Sportclub al weer na één seizoen. Hij kan een lucratief contract tekenen bij HSC '21 uit Haaksbergen. Het bestuur moet daarom opnieuw voor de kerst al op zoek naar een nieuwe trainer. Deze wordt gevonden in de persoon van Henk Jansen die dan nog VVG Gaanderen traint. Hiddink maakt het seizoen bij Varsseveld af maar kan niet voorkomen dat het eerste elftal na zeven seizoenen degradeert uit de 2e klasse. Veel blessures liggen ten grondslag aan het magere resultaat.
Ondanks de sportieve tegenslag wordt de accommodatie uitgebreid met nieuwe lichtmasten.

Het lotto-verkooppunt bij mevrouw Tabor komt te vervallen als het laatste sigarenmagazijn in Varsseveld wordt gesloten.

Opnieuw promotie!
In het seizoen 1992-1993 laat Varsseveld zich weer van haar beste kant zien en op karakter keert men onder trainer Henk Jansen na één seizoen derde klasse alweer terug naar de tweede klasse. Nadat een periodetitel is gepakt en men volop in de race is om de titel wordt in Kilder verloren zodat Grol kampioen wordt.
In Zevenaar wordt in een beslissingsduel voor de tweede promotieplaats VDZ uit Arnhem verslagen. Lange tijd keek de ploeg tegen een achter stand aan maar in de laatste seconden van de wedstrijd weet Ron Smees met een fraai doelpunt de verlenging te forceren. Strafschop pen zorgen er voor dat Varsseveld voor de derde maal in haar geschiedenis naar de tweede klasse promoveert.

In tegenstelling tot de competitie successen is Varsseveld al tientallen jaren geen cupfighter meer. Ook nu worden de withemden in het K.N.V.B. bekertoernooi vroegtijdig uitgeschakeld, ditmaal door Reunie. Penningmeester Henk Hoftijzer treedt na afloop van zijn bestuursperiode af en wordt benoemd tot Lid van Verdienste. Met zijn scherpe blik heeft hij jarenlang gewaakt over de financiële situatie bij Sportclub. Hij wordt opgevolgd door Dick Hendriksen, tot dan toe een onbekende op Oberink. De familie Hilferink neemt afscheid van het kantinebeheer en wordt opgevolgd door de familie van Stoffelen en Monique Peet. Voor de familie Hilferink wordt een "Vaders tegen Zonen" wedstrijd georganiseerd onder leiding van clubscheidsrechter Kurt Ligtlee. Diverse Varsseveldse voetbalfamilie's nemen deel. Wegens een tekort aan zonen (of vaders) worden de elftallen aangevuld met special guests uit de clubgelederen.

Vaders tegen zonen op Oberink: zoek o.a. de families Hoftijzer, Luijmes, Somsen, Knikkink, Meijer, Teerink, Sturris, Rexwinkel, Wisselink, Besselink, Hiddink, Nijhof en Ten Brinke.

Klusjesdag op Oberink. Echte clubmensen offeren een vrije zaterdag op om het park wedstrijdklaar te maken.

Klusjesdag voor het onderhoud
Bij de seizoenstart wordt een zogenaamde "Klusjesdag" georganiseerd. Steeds meer onderhoud moet door de vereniging zelf worden gedaan en omdat betaalde krachten te duur zijn worden de elftallen opgeroepen klussers te leveren. Samen met een aantal bestuursleden tonen velen de juiste mentaliteit en offeren een vrije zaterdag op. De Klusjesdag zal een jaarlijks terug kerende gelegenheid worden.
Een sportief hoogtepunt is er voor Varsseveld 10. De ploeg van coach Willy Rexwinkel viert het kampioenschap met een ontbijt bij hun eigen "clubcafé" Sloots.

Seizoen 1991/1992 Varsseveld F2. Staand: Leider Henri Mulder, Jesper Schuurman, Jorn Bruggink, Thomas Slag, geen op gave, Frido Slag, Haico Mulder, dhr. Hofs. Zittend: Marc Blankvoort, Daan Bruijns, Dirk Kuipenij, Roy Peppelman, Jens Ruesink, geen op gave.

Varsseveld 10 kampioen in 91/92. Staand Erwin Scheuter, Jurgen Massen, Gerton Rademaker, Albert Vreman, Fred te Hennepe, Arno Heersink, Loek Wildeman, Harrie Wijnroks, JP vd Linde en Michel Caris. Zittend: Harro Rijnsaardt, Geert ter Maat, Karel ten Broeke, Wilco Vreman, JJ Veldhorst en Perry Berkhoff

Bert Spekking, gelouterd als speler van Varsseveld 1, Doetinchem en de jeugd van de Graafschap, introduceert als voorzitter van het jeugdbestuur een groots jeugdplan waarin de Stichting Vrienden van Sportclub Varsseveld een grote rol krijgt toebedeeld.
Binnen diezelfde jeugdafdeling krijgt het meisjesvoetbal dankzij een reorganisatie een flink puls. Hoewel men aanvankelijk over slechts tien speelsters beschikt groeit het ledental binnen enkele jaren uit naar ruim vijftig.
Op 3 mei1993 komt oud-international Jurrie Koolhof naar Oberink voor een demonstratietraining voor de C- en D-Jeugd. Hij wordt gesteund door keeperstrainer Gerry van Eijk. Ook Martijn Besselink is van de Partij. De jongste telg uit het gezin Besselink had Varsseveld als junior verlaten nadat hij bij de jeugd Willem II aan de slag kon. Via MVV kwam Martijn uiteindelijk bij de Graafschap terecht waar hij tweede doelman wordt achter Ron Olyslager.

Varsseveld degradeert in het seizoen 93/94 na één seizoen opnieuw uit de
2e klasse. Lange tijd hoopte de trouwe aanhang op een nieuw wonder. De ploeg blijkt echter duidelijk te licht voor het zware werk en moet het op nieuw proberen in de 3e klasse. Gezien het vertrek van veel geroutineerde spelers en de gebrekkige door stroming van talentvolle jongeren lijkt een spoedige terugkeer naar de 2e klasse niet waarschijnlijk.

Jaarvergadering tijdens WK

De jaarvergadering van 1994 wordt nogal ongelukkig geprogrammeerd en valt samen met het WK-duel Ierland - Nederland in Amerika. Desondanks verschijnen naast het bestuur toch nog zeven leden op de vergadering. Gert Sturris stopt na zes jaar lang leider te zijn geweest van het eerste elftal. Secretaris Nico Krooshof stopt na tien jaar en wordt benoemd tot Lid van Verdienste. Zijn opvolger is Wim Wensink.

Rond de kerst ontstaat veel commotie als het bestuur het contract met trainer Henk Jansen niet verlengt. Het persbericht waarin zijn opvolger Jan Berensen wordt geïntroduceerd als een trainer die de successen van de jaren tachtig weer moet terug brengen wordt door velen als een motie van wantrouwen tegen Henk Jansen gezien. Het wordt nog veel erger als de kranten vervolgens op de zaak duiken en een patstelling ontstaat tussen het bestuur enerzijds en de selectie en de trainer anderzijds. Nadat voorzitter Wisselink een radiostilte heeft afgeroepen komt er een speciaal overleg tussen de selectie en het bestuur. De selectie blijft bij haar standpunt dat het de samenwerking met Henk Jansen graag had voortgezet maar zal de komst van de nieuwe trainer niet meer tegenhouden. Vooral omdat deze niets aan de hele situatie kan doen. Ook tweede elftal trainer Frank Pfeiffer moet het veld ruimen.

Anton Langelaar
Eind januari overlijdt Anton Langelaar op 80-jarige leeftijd. Langelaar maakte in de periode 1930-1950 deel uit van de ploeg die in de hele regio naam wist te maken. Hij was geducht om zijn verraderlijke schoten met zowel links als rechts. Langelaar speelde ook enige tijd in Apeldoorn bij Robur et Velocitas alwaar hij wedstrijden speelde voor soms wel tienduizend man publiek. Later keerde hij terug bij Varsseveld. Aan zijn voet balloopbaan kwam een einde na een beenbreuk en reumatiek. De gewezen bankdirecteur was ook nog enkele ja ren secretaris voor Sportclub.

Varsseveld 1 zal het seizoen net als het tweede elftal eindigen op de vijfde plaats in de derde klasse C. Na het rumoerig seizoen besluit voorzitter Bennie Wisselink afscheid te nemen als voorzitter van Sportclub Varsseveld. Ook W. Luymes verlaat het bestuur en wel als Lid van Verdienste. Beide heren worden opgevolgd door Betsie Beernink en Wouter Barmentloo. Na intern beraad wordt besloten dat Wim Wensink zijn taken als secretaris aan Betsie Beernink overdraagt, en zelf de voorzittershamer ter hand zal nemen. Mevrouw Beernink is daarmee het derde vrouwelijke bestuurslid bij Sportclub. In de jaren zeventig gingen mevrouw I. Hofs-Wisselink en mevrouw I. Tannemaat-Sloots haar voor.

Manus Scheuter, vele jaren kaartverkoop bij de wedstrijden van Varsseveld 1 en trouw supporter.

Manus Scheuter, eerder al benoemd tot Lid van Verdienste wordt Erelid van Sportclub. Manus geniet op Oberink veel bekendheid nadat hij ruim 35 jaar de kaartverkoop van het eerste elftal verzorgde. Ook grensrechter "Easy" Eddie Boesveld gooit de vlag er symbolisch bij neer. Met zijn stijl als "grens" dwong hij respect af bij Varsseveld maar soms minder bij de tegenstander. Geregeld moest de onverstoorbare Boesveld de discussie aan met het verhitte publiek van de tegenpartij. Boesveld stond bijna tien jaar langs de lijn bij Varsseveld 1. Een huldiging is zijn deel. Varsseveld B1 weet onder leiding van Wim Navis de titel te pakken en te promoveren.

De bezorgers van het clubblad Tempo in 1992. V.l.n.r: J. Wisselink, H. Beverdam, B. Mateman, de in 1998 overleden H. Wansink en H. Wijnroks. Niet op de foto de heren B. Wolsink en H. Wisselink.

Ook de C-jeugd plukt vruchten van de nieuwe jeugdopleiding en promoveert naar de promotie-klasse. Bij de senioren blijken Varsseveld 5 en 8 oppermachtig in hun respectievelijke afdelingen.
Jan Berensen, de nieuwe trainer van Varsseveld 1 maakt een flitsende seizoenstart. Halverwege het seizoen 1995/1996 staat Varsseveld vijf punten voor op OBW uit Zevenaar. Helaas moest Varsseveld in de tweede helft van de competitie afhaken. De behaalde periodetitel gaf wel recht op de nacompetitie. Varsseveld verslaat achtereenvolgens Longa (1-0) en SDOUC (1-2) en mag een promotiewedstrijd spelen tegen RKHVV uit Huissen. De wedstrijd wordt op wonderbaarlijke wijze gewonnen. Met nog slechts negen man op het veld wordt in Brummen in de verlenging via één enkele counter door Benno Eisink het doel punt gescoord dat de ploeg terug brengt in de 2e klasse. De hele wedstrijd stond Varsseveld zwaar onder druk en lag het eigen doel doorlopend onder vuur.
De spelers van RKHVV en de aanhang vallen na afloop van ongeloof op het veld en sommigen worden huilend afgevoerd. De feestvreugde bij de Varssevelders is daarentegen enorm. Bij rust had niemand ook nog maar een cent voor de kansen van Varsseveld. Het succes wordt overschaduwd door de been breuk van Ronald "Pijpje" Ruesink die letterlijk uit de wedstrijd wordt getrapt. Het zou het einde betekenen van Ruesink's carrière op het hoogste plan. De geslepen speler was door zijn fluwelen balbehandeling en voor het oog laconieke spelstijl ruim een decennium lang bet visitekaartje van Sportclub Varsseveld geweest. Varsseveld 5 grossiert inmiddels in kampioen schappen en weet opnieuw de titel te pakken.

Varsseveld 5 in 1991. Staand Cees Berkelder, leider Bertie Ruesink, S. Veerbeek, Johnny Keunen, Mark Oost, Jos Penterman en D. Gussinklo. Zittend: Jan Willem Schut, Stefan Oost. Herrie Bruijns, Ruud Oost, Hans Bulsink, Harm Wisselink en Dick Kuenen.

De verbouwing van de kantine kwam tot stand dankzij de inzet van vele vrijwilligers. Op deze foto o.a. de heren Lammers, Vriezen, Peet, Te Hennepe en Sturris.

De kantine van Sportclub blijkt al enige tijd veel te klein. Vooral bij thuiswedstrijden van het eerste elftal. Ruud Oost en Joop Ruesink organiseren daarom in opdracht van het bestuur een verloting met een hoofdprijs van Hf. 10.000,-. om de verbouwing te financieren. De benodigde 800 loten worden allemaal verkocht zodat een groot aantal vrijwilligers en bedrijven de nieuwbouw al snel kunnen opleveren. Ook de toegang van het complex wordt verfraaid. Vooral de inzet van een aantal "handige jongens" die hun kostbare Vrije tijd ook anders hadden kunnen gebruiken is lovenswaardig. Het geheel wordt in oktober feestelijk heropend door verenigings scheidsrechter Joop Knikkink, het oudst spelende lid Bennie Mol en de jongste leden Bart Mulder en Marije Beernink.

1996: Vele mensen verkochten loten t.b.v. de kantine verbouwing Jan Wisselink (rechts) was echtere de absolute recordverkoper 150 stuks

Op een themaavond georganiseerd door de Stichting Vrienden van Sportclub Varsseveld is oud- international Willy van de Kerkhof de hoofdgast. De helft van de beroemde tweeling geeft een onderhoudende lezing over zijn carriere bij FC Twente, PSV en natuurlijk de verloren WK finale Argentinië - Nederland.
In maart 1996 wordt op Oberink een nieuw elektronisch scorebord geplaatst. De Rabobank Varsseveld-Dinxperlo is de gulle gever. Door de positieve ontwikkelingen binnen de jeugdopleiding van Sportclub is het elke zaterdag gezellig druk op Oberink. Vele ouders en vrijwilligers zetten zich in voor de club als leider, trainer of als commissie-lid.

Varsseveld 1 J995/1996 Achterste rij grensrechter Wout Schuurman, Bert Spekking, Ronnie Smeets, Jeroen Heusinkveld, Bas Ruesink, Bert Radstake, Casper Boegman en leider Rene Kelderman. Tweede rlj: trainer Jan Berensen, Wiebe Sturris, Andre Venderbosch, Roeland Scheuter, Tonnie Berendsen, Rene Weening, Leonard Kemper, Erwin de Roo en hoofdsponsor W. ten Brinke. Voorste rij: Mark Kreeftenberg, Sjoerd Reimes, en Frank Besselink. Even terug in de tweede klasse.

Vlak voor de kerst van 1996 geeft trainer Beren sen te kennen Varsseveld te willen verlaten. Als opvolger wordt de ambitieuze coach Andries UIderink van AZSV alvast gecontracteerd. Bij aanvang van de competitie is het derde elftal na overleg met spelers, leiders en trainers uit de betreffende klasse teruggetrokken bij gebrek aan capabele spelers.Het kantinebeheer op Oberink is inmiddels in handen gekomen van mevrouw I. Bruggink en een groot aantal vrijwilligers. Sportclub ontvangt uit handen van voorzitter Neleman van het A.O.V. een bord ter opsiering van de ingang van het complex. Het gebaar symboliseert de samenwerking tussen de Oranje Vereniging en Sportclub. Al jarenlang is Sportclub Varsseveld de gastheer van het zogenaamde Vogelschieten tijdens de Varsseveldse kermis.

Gert Somsen neemt tijdens de bestuursvergadering afscheid als wedstrijdsecretaris en wordt gehuldigd als Lid van Verdienste voor het vele werk dat hij heeft verricht. Omdat geen geschikte opvolger wordt gevonden zal hij echter nog ruim een halfjaar moeten aanblijven tot de heer Joop Knikkink hem vervangt.

Clinic met Guus
In juni bezoekt bondscoach Guus Hiddink de vereniging waar hij zelf ooit begonnen is. Alle jeugdelftallen komen tijdens een speciale clinic aanbod en mogen onder het oog van de meester een training afwerken. Aan het eind van de dag verlaten alle jeugdleden Oberink met een persoonlijk door Guus gesigneerde Oranje-poster.

Varsseveld CJ kampioen in 94/94. Staand: leider Wiebe Sturris, Joost Meijer, Wouter Dijkman, Erik Kolenbrander, Dennis Weikamp, Martijn ten Brinke, Jory ten Brinke en leider Frank Besselink. Zittend: Richard Bruggink, Rik Wensink, Frank Mateman, Hans Boesveld, Gerjo Berenschot en Robert Gemmink.

Vrijwilligers jeugdafdeling. Staand: S. Hesseling, G. Klok, R. Luimes, T Damman, D. Vrieze, G. Colenbrander, A. Wisselink, H. Breuker, J. Vriezen, L. Schilderink, K. Arentsen, H. Bruil en B. Kruisman. Zittend: M Mateman, S. Vossers, N. OrmeI, A. Dijkman, C. Radstaak, H. Berentschot, A. Rothman, Riekie Boesveld en Gert Wisselink.

De terugkeer in de 2e klasse verloopt voor Varsseveld 1 in het seizoen 1996/1997 teleurstellend en de ploeg kan niet meekomen in de tweede klasse. Vooral de gestopte karaktervoetballer Erwin de Roo wordt node gemist. Met zijn tactische inzicht en tomeloze inzet was jarenlang de gangmaker van Varsseveld 1 geweest.

De sportieve malaise bij de selectie houdt aan als het tweede en ook het derde elftal jammerlijk degraderen.
Vrolijke gezichten zijn er bij het voormalige vijfde elftal. Het team dat nu als vierde door het leven gaat, wordt voor de derde keer op rij kampioen.

Ook de B-meisjes weten het kampioenschap te behalen in hun afdeling en tonen daarmee aan dat het damesvoetbal wel in de lift zit bij Varsseveld. De talenten Bettine Veithorst, Petra Slagter en Mirjam Wassink worden zelfs geselecteerd voor vertegenwoordigende elftallen. Hoe groot de invloed van het vrouwelijk geslacht binnen Sportclub in middels is geworden blijkt als de redactie van het clubblad wordt uitgebreid met maar liefst drie dames. Gerrie Slagter, leidster van de B meisjes, Wilma Breuker en Ina Wisselink blazen het sukkelende clubblad nieuw leven in.

De succesvolle B-meisjes wisten in 1998 voor de tweede maal een toernooi in Ratum te winnen: Vl.n.r.:
Henk Bleumink, trainer B. Wisselink, Rianne Vrieze, Susan Wisselink, Susanne Ribbink, Leonie Wisselink,
Nienke Dijkman, Daniele Luijmes, Natalie Wisselink, Petra Slagter, Mirjam Wassink, Yvonne Bleumink, Leonie Bruil, leidster Gerrie Slagter en Femke Wolsink.

Varsseveld 11 in 1997. Staand de directeur van Heva, Stefan Kuiperij, Gert Kolenbrander, Gert Buvink, Theo Wisselink, Gert Wisselink Theo Bruggink, Gerwin Radstake, Loyse Zweerink, Frank te Beest, Peter Hubers, Cornelis Wossink, Andre Colenbrander, Sjoerd Veerbeek en Andre "Boris" Diepenbroek.

Jory ten Brinke, rechtshalf van de C1, vertrekt naar de Graafschap jeugd. In een ingezonden brief in het clubblad bedankt hij alle leiders en trainers voor de fijne jaren bij Sportclub.

De heer J. Kranen, eerste elftal speler van het eerste uur, overlijdt op 84-jarige leeftijd. Kranen was Ere-lid van Sportclub na jaren trouwe dienst als leider en penningmeester.

Oude bekenden terug op Oberink
De gouden tijden herleven op Oberink als de successpelers van de jaren tachtig een reunie wedstrijd spelen tegen Varsseveld 1. Bijna alle spelers die betrokken waren bij de opmars van Varsseveld 1 naar de tweede klasse draven op. Onder leiding van coach Hemmie Oolthuis tikken de "veteranen" er lustig op los en wordt een verdienstelijk gelijkspel behaald. De wedstrijd wordt beslist in het voordeel van de oudjes na strafschoppen. Ondanks deze vrolijke taferelen bij de seizoenstart zal 1997/1998 rumoerig verlopen. Andries Ulderink, aangetrokken om met het eerste elftal en de jeugdopleiding een basis te leggen voor de toekomst van Sportclub Varsseveld, geeft reeds na drie maanden aan Sportclub te willen verruilen voor tweedeklasser DCS uit Zevenaar Bas Wensink, Benno Eijsink, Ronald Ruesink
1995/1996 Varsseveld 3. Staand: Sponsor W. Veenstra, M. Gussinklo, H. Teerink, M. Kemper, B.J. Piest, C. Bolwerk, M. Scheuter, J. W. Luijmes, G. Hoftijzer en trainer B. Wisselink Zittend: B. Schuurman, H. Wullink, N. Rothman, R. Weening, R. Veerbeek, W. Wisselink en leider Vrieze

Varsseveld 2 kampioen ! Staand. Leider G. Lammers, trainer F. Pjeiffer, H. Wullink, M. Radstake, H. Hofs, C. Bolwerk, H. Wassink, R. Weening, M. Kreeftenberg, M. Schuurman, S. Reimes, L Knikkink, M. Meulenbeek, W Schuurman en verzorger B. Hilferink. Zittend: M. Weikamp, R. Ruesink, H.P. Helmink, R. Rusink, H. Nijland, H. Heersink, R. ten Brinke, M. Wynia en W. Sturris.

Als reden geeft hij aan dat een groot aantal zaken hem bij Varsseveld zijn tegenvallen en dat hij geen toekomst in de club ziet. Het bestuur stelt Ulderink vervolgens voor de keus om zijn tweejarig contract uit te dienen of met onmiddellijke ingang te vertrekken. Ulderink kiest voor het laatste. Hierdoor zit Varsseveld rond de kerst zonder trainer. Binnen de club wordt een oplossing gezocht en vervolgens worden jeugdtrainer Arno Heersink en speler Bert Spekking aangesteld als ad-interim coaches.

Zij kunnen niet voorkomen dat de aangeslagen ploeg degradeert naar de 4e klasse. Een nieuw dieptepunt. Varsseveld 4 weet in 1997/1998 opnieuw als enige seniorenteam wel de titel te pakken.
Bij de junioren zorgen de A1 jongens voor een plezierige verrassing. Na een overwinning op AD' 69 word de titel behaald. Jan Broens, die aan zijn laatste seizoen bezig is, ontvangt uit handen van het jeugd bestuur een prachtige "bakkerij Wijnbergen taart" in de vorm van een voetbalveld. Het kampioenschap wordt tot in de kleine uurtjes gevierd bij zaal de Radstake. Nestor Jan Broens laat zich van zijn beste kant zien en viert het feest volop mee met als hoogte punt een (onschuldige) uitglijder op de discovloer. Jan Broens stond ruim duizend jeugdwedstrijden langs de lijn als leider van een jeugd team. Hij wordt in 1998 leeftijd benoemd tot Erelid. Meer dan 25 jaar was hij leider van de Al-selectie. In "zijn" A-1 zag hij bijna alle talentvolle Varsseveldse jongeren voorbijkomen. Zo had hij onder andere de heren Karel en Renee Hiddink en Harry Bruggink onder zijn hoede.

In 1997 speelde de succesvolle selectie uit de jaren 80 een wedstrijd tegen het eerste van het seizoen 1997/199& De oudjes deden het nog goed en wisten de wedstrijd in een gelijkspel te laten eindigen. Op de foto (achterste rij) Rudy Schuurman, Leonard Kemper, Bennie Wisse- link, Arie ten Brinke, Eddie Boesveld, Erik Navis en Gerard Hofs. Derde rij: Wout Schuurman, Alex Sueters, Hemmie Oolthuis, Bert Spekking, Hans Wisselink, Jeroen Heusinkveld, Tonnie Berendsen, Sjoerd Reimes, Casper Boegman, Rene Kelderman, Andries Ulderink (trainer), Peter te Lindert, Jaap Hoevers, Erik Geesink, Gert Sturris. Tweede rij: Golstein, Bas Kruisselbrink, Frank Besselink, Erik Weening, Wiebe Sturris, Har rie Nijland, Golstein, Ronald Ruesink. Voorste rij: Ben Peet (leider), Niek Rothman, Erik Winkelhorst, Ton van Dillen, Wim Veenstra, Erwin de Roo en Rudie Wisselink.

Varsseveld Cl kampioen in 1995. Staand. De leiders Marco Kramp en Leonard Kemper, Ephrem Oskamp, Rob Arentsen, John Wisselink, Henk Jan Wieberdink, Bas Kruisman, Gijs van Veen, Richard Bruggink, Arno Heersink en G.J. Heijink. Zittend. Koen Arentsen, Daan Krooshof Henklan Looi; Hans Kolenbrander, Denny Rensink, Vlacimir Jansen, Jan Lekkerker ker en Herbert Harmeling

Onder leiding van een zeer ambitieuze toernooi commissie krijgt het jeugdtoernooi een internationaal karakter.
Dankzij enkele sponsors weet men gerenommeerde ploegen naar Oberink te krijgen die in mei voor een kwalitatief hoogstaand evenement zorgen.
Varsseveld 6, niet elke week imponerend door sportieve successen, is het eerste Varsseveldse elftal dat op het internet verschijnt. Onder regie van Ivo Berkhoff kan op de pagina het laatste nieuws rondom dit elftal worden gevonden.

Begin oktober 1998 overlijdt het gewaardeerde lid Hans Wansink. Wansink speelde in de jaren veertig voor Varsseveld en zag zijn voetbalcarriere kort onderbroken toen hij als soldaat naar Indie moest. De altijd optimistische oud speler van Varsseveld sukkelde al jaren met zijn gezondheid maar zag toch nog steeds kans om samen met zijn vrouw Betsy het clubblad Tempo te bezorgen in de omgeving van Sinderen.

Het 75e jaar van Sportclub
De familie Luijmes neemt het kantinebeheer over bij de start van het nieuwe seizoen.
Met man en macht bereidt Sportclub Varsseveld zich in 1999 voor op het dan naderende jubileum. Verschillende commissies houden zich bezig met de Organisatie van de festiviteiten.
Op sportief gebied is er één en ander veranderd. De eens zo trotse tweedeklasser moet enigszins anoniem de vierde klasse in. Na de twee achtervolgende degradaties moet de nieuwe trainer Erik Kotterman uit Zevenaar gaan bouwen aan een elftal met nieuwe spelers en vooral nieuw elan. Zonder hooggespannen verwachtingen wordt de strijd aan gegaan in de vierde klasse. De ambities om de top van het Oost-gelderse amateurvoetbal weer te bereiken moeten vlak voor het 75-jarig jubileum nog even de ijskast in.

De historie van Sportclub Varsseveld leert echter dat de sportieve successen en de dieptepunten vaak bij verrassing kwamen

SPORTCLUB VARIA

…we speelden een wedstrijd in en tegen Ede. We stonden allebei laag, een van ons zou degraderen. Tijdens de wedstrijd kregen we zomaar een penalty cadeau van de scheidsrechter....

…toen 't Veertje pas was geopend had iedereen opeens op vrijdag ATV, omdat iedereen na de donderdagavondtraining naar 't Veerije ging.

…ooit ben ik inval-leider bij de dames geweest. Ik Zat voor de wedstrijd in de kleedkamer en niemand ging zich omkleden. Eindelijk durfde ie mand te vragen: Erik zou je niet eens weggaan?

…bij de opening van de kantine in 1973 speelde de Dl tegen de D2. De D2 won toen met gemak.
Ronald Ruesink, Erwin de Roo en ik speelden in de D2 en 3jaar later het eerste elftal (EW)

De F-meisjes. Staand: Babiche ter Horst, Lisanne Havinga, dhr. ter Horst (sponsor), Bea Jansen, Chantal Legters, Wendy Vossers, leidster Anja Rothman, Mar leen Vrieze en Marge Beernink. Zittend: Ilona Wissink, Anne Westerveld, Wienke Havinga, Kristien Hiddink en Karin Ormel.

El-pupillen 1995. Achterste rij Johan Jansen, sponsor Free Laar en Hans Jentink. Staand. Cees Lamers, Hans van Veen, Wes Westerveld, Gertian Wassink, Jeroen Giesen, Jasper te Mebel en Mark Neleman. Zittend Arjan Hepping en Erwin Boesveld
.

Ronald Ruesink raakte zwaar geblesseerd na de wed strijd tegen RKHVV in 1996 maar werd wel gekozen tot Speler van het jaar. Hier ontvangt hij de oorkonde uit handen van hoofdsponsor A. ten Brinke

Vroeger speelden we altijd op zondag na de kermis een wedstrijd De eerste helft ging meestal ontzettend goed, de tweede helft was vreselijk slecht. Ik stond ooit tegen de doelpaal geleund, maar de bal ging onder mijn arm door.

Er werd twee keer in de week getraind, met het eerste en tweede elftal samen. Het ging soms zo fanatiek dat er na een overtreding met modder werd gegooid. Soms werden twee spelers die het te bont maakten naar de kleedkamer gestuurd. Bij het rondjes lopen gingen Ronald Ruesink en Rudy Wisselink achter de schietberg staan tot het afgelopen was.

(Vervlogen) tradities bij Sportclub Voor de wedstrijd op de wc van de tegenstander poepen.... Trainer Sueters gaf mij de schuld van het slechte spel toen ik voor de wedstrijd op onze eigen wc was geweest: In deze stank kun je toch niet aan voetbal denken! (EW)

Rudie Wisselink had voor de training beunhaas geld opgehaald bij een klant en dit meegenomen naar de kleedkamer. Iedereen liet toen zijn geld en andere waardevolle spullen gewoon in zijn kleren zitten. Uitgerekend die avond werd er in de kleedkamers ingebroken en werd o.a. Rudie's zwarte geld gestolen. Commentaar uit de groep:
"Zwart werken mag niet, God straft onmiddellijk!" (BW)

Bij de senioren hadden we een uitwedstrijd tegen Grol, toen ik bij Duitshof even naar de wc ging. Bij terugkomst in het café bleek het elftal inmiddels vertrokken. Omdat ik toen nog geen rijbewijs had moest iemand mij weg brengen.... (RW)

Opening kantine met Bennie Mol, Joop Knikkink en de jeugdleden Bart Mulder en Marije Beernink.

Albert Vreman en Marco Kramp moesten een doordeweekse bekerwedstrijd meedoen met het eerste elftal. Samen vertrokken ze vanuit Arnhem naar de wedstrijd. Bij het beginsignaal stond Varsseveld met tien man. Albert en Marco waren niet naar Druten, maar naar Drunen gereden. Halverwege de eerste helft bereikte ze toch nog het goede veld (BW)

In 1985 speelden we tegen PAX, bij winst van Varsseveld waren we kampioen. Spelers, begeleiding en vrouwen werden in een Caraco-bus, bestuurd door Willy Luijmes, naar Hengelo gereden. In Halle ging het met een behoorlijke snelheid over de verkeersdrempels, waarbij bleek dat enkele stoelen niet goed vast stonden, zodat Hans Wisselink en Rudie Wisselink van links naar rechts door de bus gleden.

Na de gewonnen wedstrijd volgde een rondrit door het dorp, een ontvangst op het gemeentehuis en een etentje bij Duitshof. Ronald Ruesink had een kip aan zijn vork gestoken en zwaaide daar enthousiast mee in het rond. Op dat mamentpasseerde de serveerster met een vol blad bier. De hele inhoud van ca. 20 glazen belandde op Ina Wisselink (BW)
Tijdens een keeperstraining van Hans Wisselink werden er ballen over hem heen gegooid, hij moest dan snel omdraaien en de bal vangen. Op een gegeven moment keek hij alleen naar de bal en niet naar de doelpaal, zodat hij daar met zijn gezicht tegen aan knalde. Hij sloeg als een blok tegen de vlakte. De andere spelers lachten zich slap, want het was een bijzonder komisch gezicht. Dat ging echter snel over, want hij had zijn neus helemaal scheef staan en moest naar het zieken huis (BW)

Na de donderdagavondtraining hadden we flink gedronken. Ik reed achter Appie Weikamp aan naar huis. Vlak daarvoor was er bij Gertsen een bocht in de weg gelegd. Appie had dit echter niet in de gaten en reed met flinke vaart gewoon rechtdoor. Ik verbaasde me al dat hij niet remde en zag hem even later letterlijk door de lucht vliegen. Daarbij brak de auto zo ongeveer door midden.... (GS)

In het jaar dat Karel Hiddink trainer was bij Varsseveld deden wij mee aan een toernooi in Harderwijk, dat op zondag werd gespeeld. Op zaterdag ging al een gedeelte van de ploeg (waarvan het merendeel geblesseerd) naar Harderwijk om daar 's avonds te gaan stappen en de volgende ochtend toch op tijd aanwezig te zijn. We kwamen 's avonds in een shoarmatent te recht. Gert Sturris maest hier van het eten echter niets hebben: "Je denkt toch niet dat ik een schaap in de kont bijt?" Ik had de pech dat ik bij Gert op de kamer sliep, want hij snurkte zo hard dat ik letterlijk de hele nacht geen oog heb dicht gedaan. (LK)

In de2e klasse speelden we een keer tegen Germania, niet bepaald een sportieve tegenstander. Linksback Wim Veenstra had een bijzonder ver velende speler tegenover zich staan, die constant naar achteren zat te trappen, zonder hem echter goed te raken. Dit begon Wim echter snel te vervelen en toen de scheidsrechter even de andere kant op keek maakte hij een vreselijke overtreding, zodat de Germania-speler gestrekt op de brancard het veld kon verlaten.

Harrie landman en Henk Teerink sloegen elkaar eens als volleerde boksers op het gezicht tijdens de training.... (BW)

Meisjes D: Anja Dijkman, Saskia Leneman, Wim Legters, Hennie Berentschot, Katelijn Kijlstra en Anneke ter Horst. Midden: Ilona Wisselink, Chantal Wolters, Danique Schuurman, Kim Wisselink, Christine Hiddink en Nicole Legters. Onder: Jody Wiggers, Maaike Hengeveld, Joanne Schuurman, Lucinda Radstaak en Anne Wisselink

Jaren geleden werd er in een nummer van Tempo een bijzonder negatieve, anonieme briefgepubliceerd, waarin ongeveer alles bij en van Sportclub werd afgekraakt. Het kwam er op neer dat vroeger alles veel beter was.
Er kwamen heel veel, vooral verontwaardigde, reacties binnen. Die van Peter te Linden en Henk ten Brinke zijn in het volgende nummer van Tempo geplaatst. Ondertussen vroeg iedereen zich af wie toch die vreselijke negatieveling was. Ik kan nu eindelijk het geheim onthullen: Erwin de Roo en Leonard Kemper. Wij hadden zin om eens wat leven in de brouwerij te brengen.... (LK)

Varsseveld won de eerste periodetitel. Longa won de laatste periodetitel. Er stond een voorbeschouwing op de nacompetitie in de krant waarin Longa-trainer Frans Zelle verkondigde dat Varsseveld beslist niet zou winnen want die spelers konden nog geen deuk in een pakje boter schoppen.
Dat jaar promoveerden wij dus wel. In. de voor bereiding op het nieuwe seizoen deden we mee aan het Keistadtoernooi in Lichtenvoorde dat wij ook wonnen. Bij de prijsuitreiking riep aanvoerder Tonnie van Dillen trainer Zelle naar voren en bood hem een pakje boter aan. Op dat moment stond de Longa-trainer wel even met de mond vol tanden. (LK)
We hadden '5 avonds feest in Usselo, waar ze zich de ogen uitkeken hoe die Achterhoekers feest konden vieren. Op een gegeven ogenblik greep voorzitter Heijink een glas bier van het blad van de ober waardoor alle andere glazen er afvielen tot zichtbare ergernis van de ober... (GS)

1k heb altijd leuk gevoetbald, met veel inzet. Ik was heel klein en licht voor mijn leeftijd. Ik moest extra mijn best doen om overeind te blijven. Daarvoor had ik soms overtredingen nodig. De mensen kenden mij later altijd weer. Mijn bijnaam was: "Viezen rooien Weening". (GW)

Voor uitwedstrijden kreeg je een kaarije thuisgestuurd, hoe laat je zondags moest voetballen en waar. Iedereen ging dan op eigen gelegenheid. Mijn broer Evert en ik gingen samen op de motor. Tien minuten voor het begin van de wedstrijd waren we er, omkleden. en beginnen maar. Aan warming-up deden we niet. We speelden met leren ballen, met een binnenbal die opgeblazen moesten worden. De buitenbal werd met een veter dichtgemaakt. Als het regende werd de bal steeds zwaarder, dus iedereen was blij als het droog bleef... (EW)

Toen Wim en Ria Klompenhouwer trouwden op het gemeentehuis van Enschede vormden wij met het eerste een erehaag.

Varsseveld 9 in 1989: Arie Bussink, Wim Beernink, Rene Kelderman, Erik Bruggink, Gerard Bruggink, Wim Luijmes, Johnny Kuenen, Zittend.' Hans Bronze wijker, Gert Boesveld, Rob Berkelder, Adrie KleinObbink, Erwin Scheuter en Rob Hen geveld

Deze uitgave kwam tot stand met steun van de volgende bedrijven:

Aestic

Bouwbedrijf Bruggink

Drukkerij Loor

Gebr. Ten Brinke

Horen en zien

Karpi

KWD

Rabobank

Standaard groep

Univé

VIV

Westerveld & Vossers

Zalencentrum Radstake

Zircon

Aan deze uitgave werkten mee:

Gerard Bruil

Ina Wisselink

Gerrie Slagter

Wilma Breuker

Cees van de Tas

Bennie Mateman

Fotostudio Maatkamp

Ruud Oost

Eindredactie & Vormgeving:

Wybe Rijnsaardt

Publicatie op het internet:

Ivo Berkhoff